σχοῖνος
Grec ancien
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ὁ | σχοῖνος | οἱ | σχοῖνοι | τὼ | σχοίνω |
Vocatif | σχοῖνε | σχοῖνοι | σχοίνω | |||
Accusatif | τὸν | σχοῖνον | τοὺς | σχοίνους | τὼ | σχοίνω |
Génitif | τοῦ | σχοίνου | τῶν | σχοίνων | τοῖν | σχοίνοιν |
Datif | τῷ | σχοίνῳ | τοῖς | σχοίνοις | τοῖν | σχοίνοιν |
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ἡ | σχοῖνος | αἱ | σχοῖνοι | τὼ | σχοίνω |
Vocatif | σχοῖνε | σχοῖνοι | σχοίνω | |||
Accusatif | τὴν | σχοῖνoν | τὰς | σχοίνους | τὼ | σχοίνω |
Génitif | τῆς | σχοίνου | τῶν | σχοίνων | τοῖν | σχοίνοιν |
Datif | τῇ | σχοίνῳ | ταῖς | σχοίνοις | τοῖν | σχοίνοιν |
σχοῖνος, skhoînos masculin et féminin identiques
Dérivés
- σχοίνινος
- σχοινίον
- σχοινισμός
- σχοινῖτις
Dérivés dans d’autres langues
- Grec : σχοινί
- Latin : schoenus
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
- « σχοῖνος », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.