φράτηρ
Grec ancien
Étymologie
- De l’indo-européen commun *bʰréh₂tēr.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | φράτηρ | οἱ | φράτερες | τὼ | φράτερε |
| Vocatif | φράτηρ | φράτερες | φράτερε | |||
| Accusatif | τὸν | φράτερᾰ | τοὺς | φράτερᾰς | τὼ | φράτερε |
| Génitif | τοῦ | φράτερος | τῶν | φρατέρων | τοῖν | φρατέροιν |
| Datif | τῷ | φράτερῐ | τοῖς | φράτερσῐ(ν) | τοῖν | φρατέροιν |
φράτηρ, phrátêr \ˈpʰra.tɛːr\ masculin
Variantes
- φρατήρ (Dorien)
- φρήτηρ (Ionien)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.