кротафъ
Vieux slave
Étymologie
- Du grec byzantin κρόταφος, krótaphos.
Nom commun
кротафъ (krotafŭ) masculin
- (Anatomie) Tempe.
- Аште дамь сонъ очима моꙇма : ) ꙇ вѣкома моꙇма дрѣмание : ‣ ꙇ покоꙇ кротафома моꙇма : )
доꙇждеже обрѩштѫ мѣсто гю : ) село бѹ ꙇѣковлю — (Psalterium Sinaiticum, psaume CXXXI, 4, 5)- εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου,
ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ κυρίῳ, σκήνωμα τῷ θεῷ Ιακωβ.
- εἰ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμὸν καὶ ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου,
- Аште дамь сонъ очима моꙇма : ) ꙇ вѣкома моꙇма дрѣмание : ‣ ꙇ покоꙇ кротафома моꙇма : )
Références
- Josef Kurz et al. (éditeurs), Slovník jazyka staroslověnského [Dictionnaire du vieux slave] (Lexicon linguae palaeoslovenicae), Nakladatelství Československé akademie věd/Euroslavica, Prague, 1958-1994
- Cyrillomethodiana, Dictionnaire historique du bulgare, {{subst:R:Cyrillomethodiana/Data/Entrées}}.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.