ἀπόστολος
Grec ancien
Étymologie
- Du verbe ἀποστέλλω, apostéllô (« envoyer au loin »).
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀπόστολος | ἀπόστολος | ἀπόστολον | |||
vocatif | ἀπόστολε | ἀπόστολε | ἀπόστολον | |||
accusatif | ἀπόστολον | ἀπόστολον | ἀπόστολον | |||
génitif | ἀποστόλου | ἀποστόλου | ἀποστόλου | |||
datif | ἀποστόλῳ | ἀποστόλῳ | ἀποστόλῳ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀποστόλω | ἀποστόλω | ἀποστόλω | |||
vocatif | ἀποστόλω | ἀποστόλω | ἀποστόλω | |||
accusatif | ἀποστόλω | ἀποστόλω | ἀποστόλω | |||
génitif | ἀποστόλοιν | ἀποστόλοιν | ἀποστόλοιν | |||
datif | ἀποστόλοιν | ἀποστόλοιν | ἀποστόλοιν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἀπόστολοι | ἀπόστολοι | ἀπόστολα | |||
vocatif | ἀπόστολοι | ἀπόστολοι | ἀπόστολα | |||
accusatif | ἀποστόλους | ἀποστόλους | ἀπόστολα | |||
génitif | ἀποστόλων | ἀποστόλων | ἀποστόλων | |||
datif | ἀποστόλοις | ἀποστόλοις | ἀποστόλοις |
ἀπόστολος, apóstolos \a.ˈpos.to.los\
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Nominatif | ὁ | ἀπόστολος | οἱ | ἀπόστολοι | τὼ | ἀποστόλω |
Vocatif | ἀπόστολε | ἀπόστολοι | ἀποστόλω | |||
Accusatif | τὸν | ἀπόστολον | τοὺς | ἀποστόλους | τὼ | ἀποστόλω |
Génitif | τοῦ | ἀποστόλου | τῶν | ἀποστόλων | τοῖν | ἀποστόλοιν |
Datif | τῷ | ἀποστόλῳ | τοῖς | ἀποστόλοις | τοῖν | ἀποστόλοιν |
ἀπόστολος, apóstolos \a.ˈpos.to.los\ masculin
- Envoyé, député. Apôtre.
- Envoi d’une expédition.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.