ἄρρην
Grec ancien
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἄρρην | ἄρρην | ἄρρεν | |||
| vocatif | ἄρρεν | ἄρρεν | ἄρρεν | |||
| accusatif | ἄρρενα | ἄρρενα | ἄρρεν | |||
| génitif | ἄρρενος | ἄρσενος | ἄρρενος | |||
| datif | ἄρρενι | ἄρρενι | ἄρρενι | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἄρρενε | ἄρρενε | ἄρρενε | |||
| vocatif | ἄρρενε | ἄρρενε | ἄρρενε | |||
| accusatif | ἄρρενε | ἄρρενε | ἄρρενε | |||
| génitif | ἀρρένοιν | ἀρρένοιν | ἀρρένοιν | |||
| datif | ἀρρένοιν | ἀρρένοιν | ἀρρένοιν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | ἄρρενες | ἄρρενες | ἄρρενα | |||
| vocatif | ἄρρενες | ἄρρενες | ἄρρενα | |||
| accusatif | ἄρρενας | ἄρρενας | ἄρρενα | |||
| génitif | ἀρρένων | ἀρρένων | ἀρρένων | |||
| datif | ἄρρεσι(ν) | ἄρρεσι(ν) | ἄρρεσι(ν) | |||
ἄρρην, árrên \ˈa.rːɛːn\
- Forme attique de ἄρσην.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | ἄρρην | οἱ | ἄρρενες | τὼ | ἄρρενε |
| Vocatif | ἄρρεν | ἄρρενες | ἄρρενε | |||
| Accusatif | τὸν | ἄρρενα | τοὺς | ἄρρενας | τὼ | ἄρρενε |
| Génitif | τοῦ | ἄρρενος | τῶν | ἀρρένων | τοῖν | ἀρρένοιν |
| Datif | τῷ | ἄρρενι | τοῖς | ἄρρεσι(ν) | τοῖν | ἀρρένοιν |
ἄρρην, árrên \ˈa.rːɛːn\ masculin
- Forme attique de ἄρσην.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.