ἐτυμολογικός
: ετυμολογικός
Grec ancien
Étymologie
- De ἐτυμολογία, etumología (« étymologie ») et -ικός, -ikós (« adjectif »).
Adjectif
cas | singulier | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐτυμολογικός | ἐτυμολογική | ἐτυμολογικόν | |||
vocatif | ἐτυμολογικέ | ἐτυμολογική | ἐτυμολογικόν | |||
accusatif | ἐτυμολογικόν | ἐτυμολογικήν | ἐτυμολογικόν | |||
génitif | ἐτυμολογικοῦ | ἐτυμολογικῆς | ἐτυμολογικοῦ | |||
datif | ἐτυμολογικῷ | ἐτυμολογικῇ | ἐτυμολογικῷ | |||
cas | duel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐτυμολογικώ | ἐτυμολογικά | ἐτυμολογικώ | |||
vocatif | ἐτυμολογικώ | ἐτυμολογικά | ἐτυμολογικώ | |||
accusatif | ἐτυμολογικώ | ἐτυμολογικά | ἐτυμολογικώ | |||
génitif | ἐτυμολογικοῖν | ἐτυμολογικαῖν | ἐτυμολογικοῖν | |||
datif | ἐτυμολογικοῖν | ἐτυμολογικαῖν | ἐτυμολογικοῖν | |||
cas | pluriel | |||||
masculin | féminin | neutre | ||||
nominatif | ἐτυμολογικοί | ἐτυμολογικαί | ἐτυμολογικά | |||
vocatif | ἐτυμολογικοί | ἐτυμολογικαί | ἐτυμολογικά | |||
accusatif | ἐτυμολογικούς | ἐτυμολογικάς | ἐτυμολογικά | |||
génitif | ἐτυμολογικῶν | ἐτυμολογικῶν | ἐτυμολογικῶν | |||
datif | ἐτυμολογικοῖς | ἐτυμολογικαῖς | ἐτυμολογικοῖς |
ἐτυμολογικός, etumologikós \e.ty.mo.lo.ɡi.ˈkos\
Références
- « ἐτυμολογικός », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.