ὅρμημα

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de ὁρμάω, hormaô avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel Duel
Nominatif τὸ ὅρμημα τὰ ὁρμήματα τὼ ὁρμήματε
Vocatif ὅρμημα ὁρμήματα ὁρμήματε
Accusatif τὸ ὅρμημα τὰ ὁρμήματα τὼ ὁρμήματε
Génitif τοῦ ὁρμήματος τῶν ὁρμημάτων τοῖν ὁρμημάτοιν
Datif τῷ ὁρμήματι τοῖς ὁρμήμασι(ν) τοῖν ὁρμημάτοιν

ὅρμημα, hórmêma \ˈhor.mɛː.ma\ neutre

  1. Impulsion, désir.
    • Ἑλένης ὁρμήματα τε στοναχάς τε.

Apparentés étymologiques

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.