amiegez
Breton
Étymologie
- Du moyen breton emiegues (« sage-femme »)[1].
- Dérivé principalement breton d’un radical AM, qui semble un terme de caresse enfantine commun à un grand nombre de langues indo-européennes, irlandais ammait (« nourrice, vielle femme »), latin amita (« tante paternelle »), allemand amme (« nourrice »), heb-emme (« sage-femme »), etc.[2]
Nom commun
amiegez \ã.mi.ˈeː.ɡes\ féminin (pluriel amiegezed)
- (Médecine) Sage-femme.
- Kerkent an amiegez a roas ar cʼhrouadur paour da un den a oa o cʼhortoz e toull an nor, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /3, Éditions Al Liamm, 1988, p. 125)
- Aussitôt, la sage-femme donna le bébé à un homme qui attendait à la porte.
- E-barz ar gwele-man e cʼhanas, war an oaled-man eun amiegez hen mailhuras, hag eun amezegez a roas d’ean da zena. — (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, p. 11)
- Il naquit dans ce lit, une sage-femme l’emmaillota sur ce foyer, et une voisine lui donna la tétée.
- Kerkent ha ma krogas gant e soubenn, e rankas ar medisin Skolan sevel diouzh taol, galvet diwar-zifrae da reiñ dorn d’un amiegez necʼhet-bras en-dro d’ur wreg war he zremenvan gant he cʼhrouadur nevez cʼhanet. — (Jarl Priel, An teirgwern Pembroke, Éditions Al Liamm, 1959, p. 15)
- Aussitôt qu’il commença sa soupe, le médecin Skolan dut quitter la table, appelé en urgence pour aider une sage-femme extrêmement inquiète auprès d’une femme à l’agonie avec son bébé nouvellement né.
- Kerkent an amiegez a roas ar cʼhrouadur paour da un den a oa o cʼhortoz e toull an nor, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /3, Éditions Al Liamm, 1988, p. 125)
Références
- Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
- Victor Henry, Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, 1900
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.