balanceren

Néerlandais

Étymologie

Du français balancer.

Verbe

Présent Prétérit
ik balanceer balanceerde
jij balanceert
hij, zij, het balanceert
wij balanceren balanceerden
jullie balanceren
zij balanceren
u balanceert balanceerde
Auxiliaire Participe présent Participe passé
hebben balancerend gebalanceerd

balanceren \Prononciation ?\ intransitif ou transitif

  1. Se tenir en équilibre.
  2. Balancer, hésiter.
  3. (Transitif) (Automobile) Équilibrer.
    • De wielen balanceren.
      Équilibrer les roues.
  4. (Transitif) (Commerce) Faire le bilan.
  5. (Transitif) (Statistiques) Pondérer.

Prononciation

  • (Région à préciser) : écouter « balanceren »
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.