Nʼem boa ket ezhomm eus o zruez, nag eus o gerioù, nag eus o daouarn da stardañ ma re: [...].—(Pêr Denez, Glas evel daoulagad c’hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 35.)
Je nʼavais pas besoin de leur pitié, ni de leurs paroles, ni de leurs mains serrant les miennes: [...].