dominans
Français
Étymologie
- → voir dominant
Forme d’adjectif
Singulier | Pluriel |
---|---|
dominant | dominans |
\dɔ.mi.nɑ̃\ |
dominans \dɔ.mi.nɑ̃\ masculin pluriel
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de dominant.
- Les Orthodoxes, alors dominans, inventèrent de nouvelles formules, de nouveaux argumens et de nouvelles interprétations [...] — (Edward Gibbon, Histoire de la décadence et de la chute de l’Empire romain, tome 9, 1819, p. 86)
Latin
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | dominans | dominans | dominans | dominantēs | dominantēs | dominantia |
Vocatif | dominans | dominans | dominans | dominantēs | dominantēs | dominantia |
Accusatif | dominantem | dominantem | dominans | dominantēs | dominantēs | dominantia |
Génitif | dominantis | dominantis | dominantis | dominantium | dominantium | dominantium |
Datif | dominantī | dominantī | dominantī | dominantibus | dominantibus | dominantibus |
Ablatif | dominantī | dominantī | dominantī | dominantibus | dominantibus | dominantibus |
dominans \Prononciation ?\
- Participe présent de dominor.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.