indistinctus
Latin
Étymologie
- Composé de in- et distinctus.
Adjectif
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | indistinctus | indistinctă | indistinctum | indistinctī | indistinctae | indistinctă |
Vocatif | indistincte | indistinctă | indistinctum | indistinctī | indistinctae | indistinctă |
Accusatif | indistinctum | indistinctăm | indistinctum | indistinctōs | indistinctās | indistinctă |
Génitif | indistinctī | indistinctae | indistinctī | indistinctōrŭm | indistinctārŭm | indistinctōrŭm |
Datif | indistinctō | indistinctae | indistinctō | indistinctīs | indistinctīs | indistinctīs |
Ablatif | indistinctō | indistinctā | indistinctō | indistinctīs | indistinctīs | indistinctīs |
indistinctus \Prononciation ?\
- Indistinct.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « indistinctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.