krediñ
Breton
Étymologie
Verbe
Mutation | Infinitif |
---|---|
Non muté | krediñ |
Adoucissante | grediñ |
Spirante | cʼhrediñ |
krediñ \ˈkreːdĩ\ (conjugaison), base verbale kred-
- Croire.
- — « Ya pe nann, krediñ a rit bremañ eo Chann ? » — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 21)
- — « Oui ou non, croyez-vous maintenant que ce soit Jeanne ? »
- — « Ya pe nann, krediñ a rit bremañ eo Chann ? » — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 21)
- Oser.
- Stouiñ a reas he fenn, hep krediñ sellout. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 52)
- Elle inclina la tête, sans oser regarder.
- Stouiñ a reas he fenn, hep krediñ sellout. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 52)
Variantes
- kredout
- kridiñ
Composés
- diskrediñ
Prononciation
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.