voluta
Français
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe voluter | ||
---|---|---|
Indicatif | ||
Passé simple | ||
il/elle/on voluta | ||
voluta \vɔ.ly.ta\
- Troisième personne du singulier du passé simple du verbe voluter.
Italien
Nom commun
Singulier | Pluriel |
---|---|
voluta \Prononciation ?\ |
volute \Prononciation ?\ |
voluta \Prononciation ?\ féminin
- (Architecture) Volute.
Forme de verbe
Voir la conjugaison du verbe volere | ||
---|---|---|
Participe | ||
Passé | ||
(féminin singulier) voluta | ||
voluta \vo.ˈlu.ta\
- Participe passé au féminin singulier de volere.
Voir aussi
- voluta sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Latin
Étymologie
- De volvo (« tourner »).
Nom commun
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | volută | volutae |
Vocatif | volută | volutae |
Accusatif | volutăm | volutās |
Génitif | volutae | volutārŭm |
Datif | volutae | volutīs |
Ablatif | volutā | volutīs |
voluta \Prononciation ?\ féminin
Références
- « voluta », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.