brunda

Latin

Étymologie

Peut-être apparenté à brunicus (« petit cheval »), du grec ancien βρέντιον, bréntion  tête de cerf ») selon Isidore.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif brundă brundae
Vocatif brundă brundae
Accusatif brundăm brundās
Génitif brundae brundārŭm
Datif brundae brundīs
Ablatif brundā brundīs

brunda \Prononciation ?\ féminin

  1. Tête de cerf.
    • Brundisium autem dictum [est] Graece quod brunda caput cervi dicatur: sic est enim ut et cornua videantur et caput et lingua in positione ipsius civitatis.  (Isidore de Séville, Etymologiarum libri XX, XV)

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.