αιφνιδιάζομαι
Greek
Verb
αιφνιδιάζομαι • (aifnidiázomai) passive (simple past αιφνιδιάστηκα, active αιφνιδιάζω)
- passive form of αιφνιδιάζω (aifnidiázo).
Conjugation
αιφνιδιάζομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | αιφνιδιάζομαι | θα αιφνιδιάζομαι | αιφνιδιαζόμουν, αιφνιδιαζόμουνα |
| 2nd person | αιφνιδιάζεσαι | θα αιφνιδιάζεσαι | αιφνιδιαζόσουν, αιφνιδιαζόσουνα | |
| 3rd person | αιφνιδιάζεται | θα αιφνιδιάζεται | αιφνιδιαζόταν, αιφνιδιαζότανε | |
| 1st person | pl | αιφνιδιαζόμαστε | θα αιφνιδιαζόμαστε | αιφνιδιαζόμασταν, αιφνιδιαζόμαστε2 |
| 2nd person | αιφνιδιάζεστε, αιφνιδιαζόσαστε1 | θα αιφνιδιάζεστε, αιφνιδιαζόσαστε1 | αιφνιδιαζόσασταν, αιφνιδιαζόσαστε2 | |
| 3rd person | αιφνιδιάζονται | θα αιφνιδιάζονται | αιφνιδιάζονταν, αιφνιδιαζόντανε, αιφνιδιαζόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | αιφνιδιαστώ | θα αιφνιδιαστώ | αιφνιδιάστηκα |
| 2nd person | αιφνιδιαστείς | θα αιφνιδιαστείς | αιφνιδιάστηκες | |
| 3rd person | αιφνιδιαστεί | θα αιφνιδιαστεί | αιφνιδιάστηκε | |
| 1st person | pl | αιφνιδιαστούμε | θα αιφνιδιαστούμε | αιφνιδιαστήκαμε |
| 2nd person | αιφνιδιαστείτε | θα αιφνιδιαστείτε | αιφνιδιαστήκατε | |
| 3rd person | αιφνιδιαστούν, αιφνιδιαστούνε | θα αιφνιδιαστούν, θα αιφνιδιαστούνε | αιφνιδιάστηκαν, αιφνιδιαστήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | αιφνιδιάσου | |
| 2nd person | pl | —3 | αιφνιδιαστείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω αιφνιδιαστεί, έχεις αιφνιδιαστεί έχει αιφνιδιαστεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω αιφνιδιαστεί, θα έχεις αιφνιδιαστεί, θα έχει αιφνιδιαστεί, … | |||
| Past perfect | είχα αιφνιδιαστεί, είχες αιφνιδιαστεί, είχε αιφνιδιαστεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existence of these forms is doubtful | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.