απολυμαίνω

Greek

Verb

απολυμαίνω • (apolymaíno) (simple past απολύμανα, passive απολυμαίνομαι)

  1. sanitise, sanitize, disinfect
  2. clean

Conjugation
απολυμαίνω   απολυμαίνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg απολυμαίνω απολυμάνω απολυμαίνομαι απολυμανθώ
2 sg απολυμαίνεις απολυμάνεις απολυμαίνεσαι απολυμανθείς
3 sg απολυμαίνει απολυμάνει απολυμαίνεται απολυμανθεί
1 pl απολυμαίνουμε, [‑ομε] απολυμάνουμε, [‑ομε] απολυμαινόμαστε απολυμανθούμε
2 pl απολυμαίνετε απολυμάνετε απολυμαίνεστε, απολυμαινόσαστε απολυμανθείτε
3 pl απολυμαίνουν(ε) απολυμάνουν(ε) απολυμαίνονται απολυμανθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg απολύμαινα απολύμανα απολυμαινόμουν(α) απολυμάνθηκα
2 sg απολύμαινες απολύμανες απολυμαινόσουν(α) απολυμάνθηκες
3 sg απολύμαινε απολύμανε απολυμαινόταν(ε) απολυμάνθηκε
1 pl απολυμαίναμε απολυμάναμε απολυμαινόμασταν, (‑όμαστε) απολυμανθήκαμε
2 pl απολυμαίνατε απολυμάνατε απολυμαινόσασταν, (‑όσαστε) απολυμανθήκατε
3 pl απολύμαιναν, απολυμαίναν(ε) απολύμαναν, απολυμάναν(ε) απολυμαίνονταν, (απολυμαινόντουσαν) απολυμάνθηκαν, απολυμανθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα απολυμαίνω ➤ θα απολυμάνω ➤ θα απολυμαίνομαι ➤ θα απολυμανθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα απολυμαίνεις, … θα απολυμάνεις, … θα απολυμαίνεσαι, … θα απολυμανθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … απολυμάνει
  έχω, έχεις, … απολυμασμένο, ‑η, ‑ο ➤		   έχω, έχεις, … απολυμανθεί
  είμαι, είσαι, … απολυμασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … απολυμάνει
  είχα, είχες, … απολυμασμένο, ‑η, ‑ο		   είχα, είχες, … απολυμανθεί
  ήμουν, ήσουν, … απολυμασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … απολυμάνει
  θα έχω, θα έχεις, … απολυμασμένο, ‑η, ‑ο		   θα έχω, θα έχεις, … απολυμανθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … απολυμασμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg απολύμαινε απολύμανε — —
2 pl απολυμαίνετε απολυμάνετε απολυμαίνεστε απολυμανθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ απολυμαίνοντας ➤ απολυμαινόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας απολυμάνει ➤ απολυμασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ απολυμάνει απολυμανθεί
Notes    • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • απολύμανση (apolýmansi, “disinfecting”)
  • απολυμαντικό n (apolymantikó, “disinfectant”)
  • απολυμαντικός (apolymantikós, “disinfectant”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.