δύσκολος

Greek

From Ancient Greek δύσκολος (dúskolos, “hard to satisfy with food”),[1] from Ancient Greek δυσ- (dus-, “bad, hard, unfortunate”) +‎ Ancient Greek -κολος (-kolos, “keeper, tender, watcher”).

δύσκολος • (dýskolos) m (feminine δύσκολη, neuter δύσκολο)

(most senses) difficult, hard, tough, arduous (not easy, requiring much effort)
Τα Κινέζικα είναι δύσκολη γλώσσα να μάθεις. ― Ta Kinézika eínai dýskoli glóssa na mátheis. ― Chinese is a difficult language to learn.

Η Ελλάδα περνάει δύσκολους καιρούς με την οικονομία της. ― I Elláda pernáei dýskolous kairoús me tin oikonomía tis. ― Greece is going through tough times with the economy.
(medicine) refractory (difficult to treat)
Ο πατέρας μου πάσχει από δύσκολη ασθένεια. ― O patéras mou páschei apó dýskoli asthéneia. ― My father is suffering from a refractory illness.
(of people) difficult, uncooperative, troublesome (hard to manage)
Η μητέρα μου πάντα ήταν δύσκολος άνθρωπος. ― I mitéra mou pánta ítan dýskolos ánthropos. ― My mother was always a difficult woman.

declension of δύσκολος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δύσκολος	δύσκολη	δύσκολο	δύσκολοι	δύσκολες	δύσκολα
genitive	δύσκολου	δύσκολης	δύσκολου	δύσκολων	δύσκολων	δύσκολων
accusative	δύσκολο	δύσκολη	δύσκολο	δύσκολους	δύσκολες	δύσκολα
vocative	δύσκολε	δύσκολη	δύσκολο	δύσκολοι	δύσκολες	δύσκολα
derivations	comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο δύσκολος, etc.) relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο δύσκολος (o pio dýskolos), etc.)

degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
comparative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσκολότερος	δυσκολότερη	δυσκολότερο	δυσκολότεροι	δυσκολότερες	δυσκολότερα
genitive	δυσκολότερου	δυσκολότερης	δυσκολότερου	δυσκολότερων	δυσκολότερων	δυσκολότερων
accusative	δυσκολότερο	δυσκολότερη	δυσκολότερο	δυσκολότερους	δυσκολότερες	δυσκολότερα
vocative	δυσκολότερε	δυσκολότερη	δυσκολότερο	δυσκολότεροι	δυσκολότερες	δυσκολότερα
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο δυσκολότερος", etc)
absolute superlative	singular			plural
absolute superlative	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	δυσκολότατος	δυσκολότατη	δυσκολότατο	δυσκολότατοι	δυσκολότατες	δυσκολότατα
genitive	δυσκολότατου	δυσκολότατης	δυσκολότατου	δυσκολότατων	δυσκολότατων	δυσκολότατων
accusative	δυσκολότατο	δυσκολότατη	δυσκολότατο	δυσκολότατους	δυσκολότατες	δυσκολότατα
vocative	δυσκολότατε	δυσκολότατη	δυσκολότατο	δυσκολότατοι	δυσκολότατες	δυσκολότατα

(difficult, tough): δυσχερής (dyscherís), επίπονος (epíponos), ζόρικος (zórikos), χαλεπός (chalepós), δυσνόητος (dysnóitos, “difficult to understand, incomprehensible”), περίπλοκος (períplokos, “difficult to understand, complicated”), προβληματικός (provlimatikós, “difficult, problematic”)
(difficult to treat, refractory): δυσθεράπευτος (dystherápeftos)
(difficult, uncooperative): δύστροπος (dýstropos), ιδιότροπος (idiótropos), ανάποδος (anápodos), στριμμένος (strimménos), στριφνός (strifnós)

(difficult, tough): εύκολος (éfkolos), εύληπτος (évliptos, “easy to understand, comprehensible”), ευνοϊκός (evnoïkós, “easy, favourable”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.