ενοχλητικός

Greek

Etymology

ενοχλώ (enochló, “to annoy”) +‎ -τικός (-tikós, “adjective ending”). First attested 1889.

Pronunciation
  • IPA(key): /enoxlitiˈkos/
  • Hyphenation: ε‧νο‧χλη‧τι‧κός

Adjective

ενοχλητικός • (enochlitikós) m (feminine ενοχλητική, neuter ενοχλητικό)

  1. annoying, bothersome, irritating, pesky
    Αυτή είναι πολύ ενοχλητική γυναίκα. ― Aftí eínai polý enochlitikí gynaíka. ― She's a very annoying woman.
    Βγες έξω και διώξε αυτά τα ενοχλητικά παιδιά. ― Vges éxo kai dióxe aftá ta enochlitiká paidiá. ― Go out and get rid of those annoying kids.
    Τον πείραξαν οι προσωπικές και ενοχλητικές ερωτήσεις του δημοσιογράφου. ― Ton peíraxan oi prosopikés kai enochlitikés erotíseis tou dimosiográfou. ― The reporter's personal and bothersome questions annoyed him.

Declension
declension of ενοχλητικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ενοχλητικός ενοχλητική ενοχλητικό ενοχλητικοί ενοχλητικές ενοχλητικά
genitive ενοχλητικού ενοχλητικής ενοχλητικού ενοχλητικών ενοχλητικών ενοχλητικών
accusative ενοχλητικό ενοχλητική ενοχλητικό ενοχλητικούς ενοχλητικές ενοχλητικά
vocative ενοχλητικέ ενοχλητική ενοχλητικό ενοχλητικοί ενοχλητικές ενοχλητικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο ενοχλητικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο ενοχλητικός (o pio enochlitikós), etc.)

Synonyms
  • (annoying): οχληρός (ochlirós), δυσάρεστος (dysárestos)

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.