λείπω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *leykʷ-. Cognates include Sanskrit रिणक्ति (riṇakti), Latin linquō, Old Armenian լքանեմ (lkʿanem), Proto-Germanic *līhwaną (“to lend”), Old Church Slavonic отлѣкъ (otlěkŭ, “remains”), Lithuanian ãt-laikas (“remains”), likti (“to stay”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /lěː.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈli.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈli.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈli.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.po/

Verb

λείπω • (leípō)

I leave
I leave alone, release
(passive) I am left, remain, survive
(intransitive) I leave, depart, disappear
I desert, fail
I lack, fall short, fail

Inflection

Not listed in these tables is an extremely rare first person dual form: λελείμμεθον (leleímmethon), in Sophocles, Electra 950. Only a small handful of first-person dual forms are attested in the entire Ancient Greek corpus.

Present: λείπω, λείπομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λείπω	λείπεις	λείπει	λείπετον	λείπετον	λείπομεν	λείπετε	λείπουσῐ(ν)
	subjunctive	λείπω	λείπῃς	λείπῃ	λείπητον	λείπητον	λείπωμεν	λείπητε	λείπωσῐ(ν)
	optative	λείποιμῐ	λείποις	λείποι	λείποιτον	λειποίτην	λείποιμεν	λείποιτε	λείποιεν
	imperative		λεῖπε	λειπέτω	λείπετον	λειπέτων		λείπετε	λειπόντων
middle/ passive	indicative	λείπομαι	λείπῃ, λείπει	λείπεται	λείπεσθον	λείπεσθον	λειπόμεθᾰ	λείπεσθε	λείπονται
	subjunctive	λείπωμαι	λείπῃ	λείπηται	λείπησθον	λείπησθον	λειπώμεθᾰ	λείπησθε	λείπωνται
	optative	λειποίμην	λείποιο	λείποιτο	λείποισθον	λειποίσθην	λειποίμεθᾰ	λείποισθε	λείποιντο
	imperative		λείπου	λειπέσθω	λείπεσθον	λειπέσθων		λείπεσθε	λειπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		λείπειν				λείπεσθαι
participle	m	λείπων				λειπόμενος
	f	λείπουσᾰ				λειπομένη
	n	λεῖπον				λειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔλειπον, ἐλειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλειπον	ἔλειπες	ἔλειπε(ν)	ἐλείπετον	ἐλειπέτην	ἐλείπομεν	ἐλείπετε	ἔλειπον
middle/ passive	indicative	ἐλειπόμην	ἐλείπου	ἐλείπετο	ἐλείπεσθον	ἐλειπέσθην	ἐλειπόμεθᾰ	ἐλείπεσθε	ἐλείποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: λείψω, λείψομαι, λειφθήσομαι (middle often used in passive sense)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λείψω	λείψεις	λείψει	λείψετον	λείψετον	λείψομεν	λείψετε	λείψουσῐ(ν)
active	optative	λείψοιμῐ	λείψοις	λείψοι	λείψοιτον	λειψοίτην	λείψοιμεν	λείψοιτε	λείψοιεν
middle	indicative	λείψομαι	λείψῃ, λείψει	λείψεται	λείψεσθον	λείψεσθον	λειψόμεθᾰ	λείψεσθε	λείψονται
middle	optative	λειψοίμην	λείψοιο	λείψοιτο	λείψοισθον	λειψοίσθην	λειψοίμεθᾰ	λείψοισθε	λείψοιντο
passive	indicative	λειφθήσομαι	λειφθήσῃ	λειφθήσεται	λειφθήσεσθον	λειφθήσεσθον	λειφθησόμεθᾰ	λειφθήσεσθε	λειφθήσονται
passive	optative	λειφθησοίμην	λειφθήσοιο	λειφθήσοιτο	λειφθήσοισθον	λειφθησοίσθην	λειφθησοίμεθᾰ	λειφθήσοισθε	λειφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		λείψειν			λείψεσθαι		λειφθήσεσθαι
participle	m	λείψων			λειψόμενος		λειφθησόμενος
	f	λείψουσᾰ			λειψομένη		λειφθησομένη
	n	λεῖψον			λειψόμενον		λειφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔλῐπον, ἐλῐπόμην, ἐλείφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλῐπον	ἔλῐπες	ἔλῐπε(ν)	ἐλῐ́πετον	ἐλῐπέτην	ἐλῐ́πομεν	ἐλῐ́πετε	ἔλῐπον
	subjunctive	λῐ́πω	λῐ́πῃς	λῐ́πῃ	λῐ́πητον	λῐ́πητον	λῐ́πωμεν	λῐ́πητε	λῐ́πωσῐ(ν)
	optative	λῐ́ποιμῐ	λῐ́ποις	λῐ́ποι	λῐ́ποιτον	λῐποίτην	λῐ́ποιμεν	λῐ́ποιτε	λῐ́ποιεν
	imperative		λῐ́πε	λῐπέτω	λῐ́πετον	λῐπέτων		λῐ́πετε	λῐπόντων
middle	indicative	ἐλῐπόμην	ἐλῐ́που	ἐλῐ́πετο	ἐλῐ́πεσθον	ἐλῐπέσθην	ἐλῐπόμεθᾰ	ἐλῐ́πεσθε	ἐλῐ́ποντο
	subjunctive	λῐ́πωμαι	λῐ́πῃ	λῐ́πηται	λῐ́πησθον	λῐ́πησθον	λῐπώμεθᾰ	λῐ́πησθε	λῐ́πωνται
	optative	λῐποίμην	λῐ́ποιο	λῐ́ποιτο	λῐ́ποισθον	λῐποίσθην	λῐποίμεθᾰ	λῐ́ποισθε	λῐ́ποιντο
	imperative		λῐποῦ	λῐπέσθω	λῐ́πεσθον	λῐπέσθων		λῐ́πεσθε	λῐπέσθων
passive	indicative	ἐλείφθην	ἐλείφθης	ἐλείφθη	ἐλείφθητον	ἐλειφθήτην	ἐλείφθημεν	ἐλείφθητε	ἐλείφθησᾰν
	subjunctive	λειφθῶ	λειφθῇς	λειφθῇ	λειφθῆτον	λειφθῆτον	λειφθῶμεν	λειφθῆτε	λειφθῶσῐ(ν)
	optative	λειφθείην	λειφθείης	λειφθείη	λειφθεῖτον, λειφθείητον	λειφθείτην, λειφθειήτην	λειφθεῖμεν, λειφθείημεν	λειφθεῖτε, λειφθείητε	λειφθεῖεν, λειφθείησᾰν
	imperative		λείφθητῐ	λειφθήτω	λείφθητον	λειφθήτων		λείφθητε	λειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		λῐπεῖν			λῐπέσθαι		λειφθῆναι
participle	m	λῐπών			λῐπόμενος		λειφθείς
	f	λῐποῦσᾰ			λῐπομένη		λειφθεῖσᾰ
	n	λῐπόν			λῐπόμενον		λειφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: λῐ́πον, λῐπόμην, λείφθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λῐ́πον	λῐ́πες	λῐ́πε(ν)	λῐ́πετον	λῐπέτην	λῐ́πομεν	λῐ́πετε	λῐ́πον
	subjunctive	λῐ́πω, λῐ́πωμῐ	λῐ́πῃς, λῐ́πῃσθᾰ	λῐ́πῃ, λῐ́πῃσῐ	λῐ́πητον	λῐ́πητον	λῐ́πωμεν	λῐ́πητε	λῐ́πωσῐ(ν)
	optative	λῐ́ποιμῐ	λῐ́ποις/λῐ́ποισθᾰ	λῐ́ποι	λῐπεῖτον	λῐπείτην	λῐπεῖμεν	λῐπεῖτε	λῐπεῖεν
	imperative		λῐ́πε	λῐπέτω	λῐ́πετον	λῐπέτων		λῐ́πετε	λῐπόντων
middle	indicative	λῐπόμην	λῐ́πεο	λῐ́πετο	λῐ́πεσθον	λῐπέσθην	λῐπόμε(σ)θᾰ	λῐ́πεσθε	λῐ́ποντο
	subjunctive	λῐ́πωμαι, λῐπώμαιμῐ	λῐ́πηαι, λῐ́πηαι	λῐ́πηται, λῐπήταισῐ	λῐ́πησθον	λῐ́πησθον	λῐπώμε(σ)θᾰ	λῐ́πησθε	λῐ́πωνται
	optative	λῐποίμην	λῐ́ποιο	λῐ́ποιτο	λῐ́ποισθον	λῐποίσθην	λῐποίμε(σ)θᾰ	λῐ́ποισθε	λῐποίᾰτο
	imperative		λῐ́πεο	λῐπέσθω	λῐ́πεσθον	λῐπέσθων		λῐ́πεσθε	λῐπέσθων
passive	indicative	λείφθην	λείφθης	λείφθη	λείφθητον	λειφθήτην	λείφθημεν	λείφθητε	λείφθησᾰν, λεῖφθεν
	subjunctive	λειφθῶ, λειφθῶμῐ	λειφθῇς, λειφθῇσθᾰ	λειφθῇ, λειφθῇσῐ	λειφθῆτον	λειφθῆτον	λειφθῶμεν	λειφθῆτε	λειφθῶσῐ(ν)
	optative	λειφθείην	λειφθείης	λειφθείη	λειφθεῖτον, λειφθείητον	λειφθείτην, λειφθειήτην	λειφθεῖμεν, λειφθείημεν	λειφθεῖτε, λειφθείητε	λείφθειεν, λειφθείησᾰν
	imperative		λείφθητῐ	λειφθήτω	λείφθητον	λειφθήτων		λείφθητε	λειφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		λῐπεῖν/λῐπέμεν(αι)			λῐπέσθαι		λειφθῆναι/λειφθήμεναι
participle	m	λῐπών			λῐπόμενος		λειφθείς
	f	λῐποῦσᾰ			λῐπομένη		λειφθεῖσᾰ
	n	λῐπόν			λῐπόμενον		λειφθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔλειψᾰ, ἐλειψᾰ́μην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔλειψᾰ	ἔλειψᾰς	ἔλειψε(ν)	ἐλείψᾰτον	ἐλειψᾰ́την	ἐλείψᾰμεν	ἐλείψᾰτε	ἔλειψᾰν
	subjunctive	λείψω	λείψῃς	λείψῃ	λείψητον	λείψητον	λείψωμεν	λείψητε	λείψωσῐ(ν)
	optative	λείψαιμῐ	λείψειᾰς, λείψαις	λείψειε(ν), λείψαι	λείψαιτον	λειψαίτην	λείψαιμεν	λείψαιτε	λείψειᾰν, λείψαιεν
	imperative		λεῖψον	λειψᾰ́τω	λείψᾰτον	λειψᾰ́των		λείψᾰτε	λειψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐλειψᾰ́μην	ἐλείψω	ἐλείψᾰτο	ἐλείψᾰσθον	ἐλειψᾰ́σθην	ἐλειψᾰ́μεθᾰ	ἐλείψᾰσθε	ἐλείψᾰντο
	subjunctive	λείψωμαι	λείψῃ	λείψηται	λείψησθον	λείψησθον	λειψώμεθᾰ	λείψησθε	λείψωνται
	optative	λειψαίμην	λείψαιο	λείψαιτο	λείψαισθον	λειψαίσθην	λειψαίμεθᾰ	λείψαισθε	λείψαιντο
	imperative		λεῖψαι	λειψᾰ́σθω	λείψᾰσθον	λειψᾰ́σθων		λείψᾰσθε	λειψᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		λεῖψαι			λείψᾰσθαι
participle	m	λείψᾱς			λειψᾰ́μενος
	f	λείψᾱσᾰ			λειψᾰμένη
	n	λεῖψᾰν			λειψᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: λέλοιπᾰ, λέλειμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	λέλοιπᾰ	λέλοιπᾰς	λέλοιπε(ν)	λελοίπᾰτον	λελοίπᾰτον	λελοίπᾰμεν	λελοίπᾰτε	λελοίπᾱσῐ(ν)
	subjunctive	λελοίπω	λελοίπῃς	λελοίπῃ	λελοίπητον	λελοίπητον	λελοίπωμεν	λελοίπητε	λελοίπωσῐ(ν)
	optative	λελοίποιμῐ, λελοιποίην	λελοίποις, λελοιποίης	λελοίποι, λελοιποίη	λελοίποιτον	λελοιποίτην	λελοίποιμεν	λελοίποιτε	λελοίποιεν
	imperative		λέλοιπε	λελοιπέτω	λελοίπετον	λελοιπέτων		λελοίπετε	λελοιπόντων
middle/ passive	indicative	λέλειμμαι	λέλειψαι	λέλειπται	λέλειφθον	λέλειφθον	λελείμμεθᾰ	λέλειφθε	λελείπᾰται
	subjunctive	λελειμμένος ὦ	λελειμμένος ᾖς	λελειμμένος ᾖ	λελειμμένω ἦτον	λελειμμένω ἦτον	λελειμμένοι ὦμεν	λελειμμένοι ἦτε	λελειμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	λελειμμένος εἴην	λελειμμένος εἴης	λελειμμένος εἴη	λελειμμένοι εἴητον/εἶτον	λελειμμένω εἰήτην/εἴτην	λελειμμένοι εἴημεν/εἶμεν	λελειμμένοι εἴητε/εἶτε	λελειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		λέλειψο	λελείφθω	λέλειφθον	λελείφθων		λέλειφθε	λελείφθων
		active				middle/passive
infinitive		λελοιπέναι				λελεῖφθαι
participle	m	λελοιπώς				λελειμμένος
	f	λελοιπυῖᾰ				λελειμμένη
	n	λελοιπός				λελειμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐλελοίπειν, λελείμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐλελοίπειν, ἐλελοίπη	ἐλελοίπεις, ἐλελοίπης	ἐλελοίπει(ν)	ἐλελοίπετον	ἐλελοιπέτην	ἐλελοίπεμεν	ἐλελοίπετε	ἐλελοίπεσᾰν
middle/ passive	indicative	λελείμμην	λέλειψο	λέλειπτο	λέλειφθον	λελείφθην	λελείμμεθᾰ	λέλειφθε	λελείπᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future perfect: λελείψομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	λελείψομαι	λελείψῃ, λελείψει	λελείψεται	λελείψεσθον	λελείψεσθον	λελειψόμεθᾰ	λελείψεσθε	λελείψονται
middle/ passive	optative	λελειψοίμην	λελείψοιο	λελείψοιτο	λελείψοισθον	λελειψοίσθην	λελειψοίμεθᾰ	λελείψοισθε	λελείψοιντο
						middle/passive
infinitive						λελείψεσθαι
participle	m					λελειψόμενος
	f					λελειψομένη
	n					λελειψόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφιλείπω (amphileípō)
ἀπολείπω (apoleípō)
διαλείπω (dialeípō)
ἐκλείπω (ekleípō)
ἐλλείπω (elleípō)
ἐπιλείπω (epileípō)
καταλείπω (kataleípō)
λιπóπτολις (lipóptolis)
λιπάδελφος (lipádelphos)
λιπαλγής (lipalgḗs)
λιπανδρέω (lipandréō)
λιπανδρία (lipandría)
λιπανθρωπία (lipanthrōpía)
λιπαυγής (lipaugḗs)
λιπαυρέω (lipauréō)
λιπόβιος (lipóbios)
λιποβλέφαρος (lipoblépharos)
λιποβοτανέω (lipobotanéō)
λιπογάλακτος (lipogálaktos)
λιπόγαμος (lipógamos)
λιπόγεως (lipógeōs)
λιπόγληνος (lipóglēnos)
λιπόγλωσσος (lipóglōssos)
λιπογνώμων (lipognṓmōn)
λιπογράμματος (lipográmmatos)
λιπόγυιος (lipóguios)
λιποδεής (lipodeḗs)
λιπόδερμος (lipódermos)
λιποδρανέω (lipodranéō)
λιποζύγος (lipozúgos)
λιπόθηλος (lipóthēlos)
λιπόθριξ (lipóthrix)
λιπόθροος (lipóthroos)
λιπόκεντρος (lipókentros)
λιπόκρεως (lipókreōs)
λιποκτέανος (lipoktéanos)
λιπόκωπος (lipókōpos)
λιπόμαστος (lipómastos)
λιπομήτωρ (lipomḗtōr)
λιπομορία (lipomoría)
λιπόναυς (lipónaus)
λιποναύτης (liponaútēs)
λιπόνεως (lipóneōs)
λιπόξυλος (lipóxulos)
λιπόπαις (lipópais)
λιπόπατρις (lipópatris)
λιποπάτωρ (lipopátōr)
λιποπνόη (lipopnóē)
λιπόπνοος (lipópnoos)
λιποπτόλεμος (lipoptólemos)
λιποπωγωνία (lipopōgōnía)
λιπόρρινος (lipórrhinos)
λιπόσαρξ (lipósarx)
λιποσθενής (liposthenḗs)
λιποσιτέω (lipositéō)
λιπόσκιος (lipóskios)
λιποστέφανος (lipostéphanos)
λιποστρατέω (lipostratéō)
λιποτάκτης (lipotáktēs)
λιπότεκνος (lipóteknos)
λιποτελέω (lipoteléō)
λιποτονέω (lipotonéō)
λιποτριχέω (lipotrikhéō)
λίπουρος (lípouros)
λιποφεγγής (lipophengḗs)
λιπόφθογγος (lipóphthongos)
λιποψυχέω (lipopsukhéō)
λιποψυχία (lipopsukhía)
λίφαιμος (líphaimos)
παραλείπω (paraleípō)
περιλείπομαι (perileípomai)
προλείπω (proleípō)
προσλείπω (prosleípō)
ὑπολείπω (hupoleípō)

Related terms

ἄλειπτος (áleiptos)
λεῖμμα (leîmma)
λειπογνώμων (leipognṓmōn)
λειπτέον (leiptéon)
λείψανον (leípsanon)
λεῖψις (leîpsis)
λοιψάς (loipsás)
λοιψός (loipsós)

References

λείπω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
λείπω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
λείπω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
λείπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
λείπω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
λείπω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G3007 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

λείπω • (leípo) (simple past έλειψα, passive —)

absent, missing
lack

Conjugation

λείπω

	Active voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤
1 sg	λείπω	λείψω
2 sg	λείπεις	λείψεις
3 sg	λείπει	λείψει

1 pl	λείπουμε, [‑ομε]	λείψουμε, [‑ομε]
2 pl	λείπετε	λείψετε
3 pl	λείπουν(ε)	λείψουν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤
1 sg	έλειπα	έλειψα
2 sg	έλειπες	έλειψες
3 sg	έλειπε	έλειψε

1 pl	λείπαμε	λείψαμε
2 pl	λείπατε	λείψατε
3 pl	έλειπαν, λείπαν(ε)	έλειψαν, λείψαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤
1 sg	θα λείπω ➤	θα λείψω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα λείπεις, …	θα λείψεις, …

	Perfect aspect ➤
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … λείψει
Past perfect ➤	είχα, είχες, … λείψει
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … λείψει

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	λείπε	λείψε
2 pl	λείπετε	λείψτε

Other forms
Active present participle ➤	λείποντας ➤
Active perfect participle ➤	έχοντας λείψει ➤
Passive perfect particple ➤	—

Nonfinite form ➤	λείψει


Notes	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.