λωποδύτης

From Ancient Greek λωποδύτης (lōpodútēs), from λέπω (lépō, “to peel”) + δύω (dýo, “to plunge, to sink”). The word originally referred to a thief who stole clothes, for example from those bathing or travelling.

• IPA^(key): /lopoˈðitis/
• Hyphenation: λω‧πο‧δύ‧της

λωποδύτης • (lopodýtis) m (plural λωποδύτες, feminine λωποδύτισσα or λωποδύτρια)

1. thief, robber, pickpocket, pilferer (one who steals, usually petty objects)
   • 1993, Manos Eleftheriou/Christos Nikolopoulos, Στων Αγγέλων Τα Μπουζούκια:

     Έρχονται μες στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες

     They come in the dark like thieves.

2. (more generally) crook, cheat, trickster (person who steals, lies, cheats or does other dishonest or illegal things)

• (thief, robber): κλέφτης m (kléftis)
• (crook): απατεώνας m (apateónas), κομπιναδόρος m (kompinadóros)

• λωποδυσία f (lopodysía, “robbery, thievery”)
• λωποδύταρος m (lopodýtaros) (augmentative)
• λωποδυτάκος m (lopodytákos) (diminutive)
• λωποδύτικος (lopodýtikos) (adjective)
• λωποδυτικός (lopodytikós) (adjective)