μονότονος

Greek

Etymology

μονός (monós) +‎ τόνος (tónos)

Adjective

μονότονος • (monótonos) m (feminine μονότονη, neuter μονότονο)

  1. (music) monotonous, flat
  2. dull, boring

Declension
declension of μονότονος
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονότονος μονότονη μονότονο μονότονοι μονότονες μονότονα
genitive μονότονου μονότονης μονότονου μονότονων μονότονων μονότονων
accusative μονότονο μονότονη μονότονο μονότονους μονότονες μονότονα
vocative μονότονε μονότονη μονότονο μονότονοι μονότονες μονότονα
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο μονότονος, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο μονότονος (o pio monótonos), etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.