μονός

See also: μόνος

Greek

Etymology

From Ancient Greek μόνος (mónos).

Adjective

μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)

  1. single, with one part or element
  2. (mathematics) odd
    μονά ή ζυγά (odds or evens)
    1, 3, 5... είναι μονοί αριθμοί (1, 3, 5... are odd numbers)

Declension
declension of μονός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονός μονή μονό μονοί μονές μονά
genitive μονού μονής μονού μονών μονών μονών
accusative μονό μονή μονό μονούς μονές μονά
vocative μονέ μονή μονό μονοί μονές μονά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο μονός (o pio monós), etc.)

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.