προφητεύω

Ancient Greek

Alternative forms

προφᾱτεύω (prophāteúō) – Doric

Etymology

From προφήτης (prophḗtēs, “prophet”) from πρόφημι (próphēmi, “to speak beforehand”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰɛː.těu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pʰeˈte.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ɸiˈte.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.fiˈte.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.fiˈte.vo/

Verb

προφητεύω • (prophēteúō)

to be a prophet, an interpreter of the gods
- Pindar 1c
(New Testament) to expound scripture, to speak and preach under the influence of the Holy Spirit
- Gospel of Luke 1.67

Inflection

Most manuscripts of the LXX and New Testament place the augment after προ, as if it was a preposition attached to *φητεύω (phēteúō).

Present: προφητεύω, προφητεύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προφητεύω	προφητεύεις	προφητεύει	προφητεύετον	προφητεύετον	προφητεύομεν	προφητεύετε	προφητεύουσῐ(ν)
	subjunctive	προφητεύω	προφητεύῃς	προφητεύῃ	προφητεύητον	προφητεύητον	προφητεύωμεν	προφητεύητε	προφητεύωσῐ(ν)
	optative	προφητεύοιμῐ	προφητεύοις	προφητεύοι	προφητεύοιτον	προφητευοίτην	προφητεύοιμεν	προφητεύοιτε	προφητεύοιεν
	imperative		προφητεῦε	προφητευέτω	προφητεύετον	προφητευέτων		προφητεύετε	προφητευόντων
middle/ passive	indicative	προφητεύομαι	προφητεύει/ προφητεύῃ	προφητεύεται	προφητεύεσθον	προφητεύεσθον	προφητευόμεθᾰ	προφητεύεσθε	προφητεύονται
	subjunctive	προφητεύωμαι	προφητεύῃ	προφητεύηται	προφητεύησθον	προφητεύησθον	προφητευώμεθᾰ	προφητεύησθε	προφητεύωνται
	optative	προφητευοίμην	προφητεύοιο	προφητεύοιτο	προφητεύοισθον	προφητευοίσθην	προφητευοίμεθᾰ	προφητεύοισθε	προφητεύοιντο
	imperative		προφητεύου	προφητευέσθω	προφητεύεσθον	προφητευέσθων		προφητεύεσθε	προφητευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προφητεύειν				προφητεύεσθαι
participle		προφητεύων, προφητεύουσᾰ, προφητεῦον				προφητευόμενος, προφητευομένη, προφητευόμενον

Imperfect: ἐπροφήτευον, ἐπροφητευόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροφήτευον	ἐπροφήτευες	ἐπροφήτευε	ἐπροφητεύετον	ἐπροφητευέτην	ἐπροφητεύομεν	ἐπροφητεύετε	ἐπροφήτευον
middle/ passive	indicative	ἐπροφητευόμην	ἐπροφητεύου	ἐπροφητεύετο	ἐπροφητεύεσθον	ἐπροφητευέσθην	ἐπροφητευόμεθᾰ	ἐπροφητεύεσθε	ἐπροφητεύοντο

Imperfect: προεφήτευον, προεφητευόμην (LXX, NT)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεφήτευον	προεφήτευες	προεφήτευε	προεφητεύετον	προεφητευέτην	προεφητεύομεν	προεφητεύετε	προεφήτευον
middle/ passive	indicative	προεφητευόμην	προεφητεύου	προεφητεύετο	προεφητεύεσθον	προεφητευέσθην	προεφητευόμεθᾰ	προεφητεύεσθε	προεφητεύοντο

Future: προφητεύσω, προφητεύσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προφητεύσω	προφητεύσεις	προφητεύσει	προφητεύσετον	προφητεύσετον	προφητεύσομεν	προφητεύσετε	προφητεύσουσῐ(ν)
active	optative	προφητεύσοιμῐ	προφητεύσοις	προφητεύσοι	προφητεύσοιτον	προφητευσοίτην	προφητεύσοιμεν	προφητεύσοιτε	προφητεύσοιεν
middle	indicative	προφητεύσομαι	προφητεύσει/ προφητεύσῃ	προφητεύσεται	προφητεύσεσθον	προφητεύσεσθον	προφητευσόμεθᾰ	προφητεύσεσθε	προφητεύσονται
middle	optative	προφητευσοίμην	προφητεύσοιο	προφητεύσοιτο	προφητεύσοισθον	προφητευσοίσθην	προφητευσοίμεθᾰ	προφητεύσοισθε	προφητεύσοιντο
		active				middle
infinitive		προφητεύσειν				προφητεύσεσθαι
participle		προφητεύσων, προφητεύσουσᾰ, προφητεῦσον				προφητευσόμενος, προφητευσομένη, προφητευσόμενον

Aorist: ἐπροφήτευσα, ἐπροφητευσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπροφήτευσα	ἐπροφήτευσας	ἐπροφήτευσε	ἐπροφητεύσατον	ἐπροφητευσάτην	ἐπροφητεύσαμεν	ἐπροφητεύσατε	ἐπροφήτευσαν
	subjunctive	προφητεύσω	προφητεύσῃς	προφητεύσῃ	προφητεύσητον	προφητεύσητον	προφητεύσωμεν	προφητεύσητε	προφητεύσωσῐ(ν)
	optative	προφητεύσαιμῐ	προφητεύσαις/ προφητεύσειας	προφητεύσαι/ προφητεύσειε	προφητεύσαιτον	προφητευσαίτην	προφητεύσαιμεν	προφητεύσαιτε	προφητεύσαιεν/ προφητεύσειαν
	imperative		προφήτευσον	προφητευσάτω	προφητεύσατον	προφητευσάτων		προφητεύσατε	προφητευσάντων
middle	indicative	ἐπροφητευσάμην	ἐπροφητεύσω	ἐπροφητεύσατο	ἐπροφητεύσασθον	ἐπροφητευσάσθην	ἐπροφητευσάμεθα	ἐπροφητεύσασθε	ἐπροφητεύσαντο
	subjunctive	προφητεύσωμαι	προφητεύσῃ	προφητεύσηται	προφητεύσησθον	προφητεύσησθον	προφητευσώμεθα	προφητεύσησθε	προφητεύσωνται
	optative	προφητευσαίμην	προφητεύσαιο	προφητεύσαιτο	προφητεύσαισθον	προφητευσαίσθην	προφητευσαίμεθα	προφητεύσαισθε	προφητεύσαιντο
	imperative		προφήτευσαι	προφητευσάσθω	προφητεύσασθον	προφητευσάσθων		προφητεύσασθε	προφητευσάσθων
		active				middle
infinitive		προφήτευσαι				προφητεύσασθαι
participle	m	προφητεύσᾱς				προφητευσάμενος
	f	προφητεύσᾱσα				προφητευσαμένη
	n	προφήτευσαν				προφητευσάμενον

Aorist: προφεήτευσα, προφεητευσάμην (LXX, NT)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προφεήτευσα	προφεήτευσας	προφεήτευσε	προφεητεύσατον	προφεητευσάτην	προφεητεύσαμεν	προφεητεύσατε	προφεήτευσαν
	subjunctive	προφητεύσω	προφητεύσῃς	προφητεύσῃ	προφητεύσητον	προφητεύσητον	προφητεύσωμεν	προφητεύσητε	προφητεύσωσῐ(ν)
	optative	προφητεύσαιμῐ	προφητεύσαις/ προφητεύσειας	προφητεύσαι/ προφητεύσειε	προφητεύσαιτον	προφητευσαίτην	προφητεύσαιμεν	προφητεύσαιτε	προφητεύσαιεν/ προφητεύσειαν
	imperative		προφήτευσον	προφητευσάτω	προφητεύσατον	προφητευσάτων		προφητεύσατε	προφητευσάντων
middle	indicative	προφεητευσάμην	προφεητεύσω	προφεητεύσατο	προφεητεύσασθον	προφεητευσάσθην	προφεητευσάμεθα	προφεητεύσασθε	προφεητεύσαντο
	subjunctive	προφητεύσωμαι	προφητεύσῃ	προφητεύσηται	προφητεύσησθον	προφητεύσησθον	προφητευσώμεθα	προφητεύσησθε	προφητεύσωνται
	optative	προφητευσαίμην	προφητεύσαιο	προφητεύσαιτο	προφητεύσαισθον	προφητευσαίσθην	προφητευσαίμεθα	προφητεύσαισθε	προφητεύσαιντο
	imperative		προφήτευσαι	προφητευσάσθω	προφητεύσασθον	προφητευσάσθων		προφητεύσασθε	προφητευσάσθων
		active				middle
infinitive		προφήτευσαι				προφητεύσασθαι
participle	m	προφητεύσᾱς				προφητευσάμενος
	f	προφητεύσᾱσα				προφητευσαμένη
	n	προφήτευσαν				προφητευσάμενον

Descendants

→ Gothic: 𐍀𐍂𐌰𐌿𐍆𐌴𐍄𐌾𐌰𐌽 (praufētjan)

References

προφητεύω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
προφητεύω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
προφητεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
G4395 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

προφητεύω • (profitévo) (simple past προφήτευσα)

prophesy, predict

Conjugation

προφητεύω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	προφητεύω	προφήτευα	θα προφητεύω	να προφητεύω
2s	προφητεύεις	προφήτευες	θα προφητεύεις	να προφητεύεις	προφήτευε
3s	προφητεύει	προφήτευε	θα προφητεύει	να προφητεύει

1p	προφητεύουμε, προφητεύομε	προφητεύαμε	θα προφητεύουμε, προφητεύομε	να προφητεύουμε, προφητεύομε
2p	προφητεύετε	προφητεύατε	θα προφητεύετε	να προφητεύετε	προφητεύετε
3p	προφητεύουν, προφητεύουνε	προφήτευαν, προφητεύαν, προφητεύανε	θα προφητεύουν, προφητεύουνε	να προφητεύουν, προφητεύουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	προφητεύσω	προφήτευσα	θα προφητεύσω	να προφητεύσω
2s	προφητεύσεις	προφήτευσες	θα προφητεύσεις	να προφητεύσεις	προφήτευσε
3s	προφητεύσει	προφήτευσε	θα προφητεύσει	να προφητεύσει

1p	προφητεύσουμε, προφητεύσομε	προφητεύσαμε	θα προφητεύσουμε, προφητεύσομε	να προφητεύσουμε, προφητεύσομε
2p	προφητεύσετε	προφητεύσατε	θα προφητεύσετε	να προφητεύσετε	προφητεύστε, προφητεύτε
3p	προφητεύσουν, προφητεύσουνε	προφήτευσαν, προφητεύσαν, προφητεύσανε	θα προφητεύσουν, προφητεύσουνε	να προφητεύσουν, προφητεύσουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω προφητεύσει	είχα προφητεύσει	θα έχω προφητεύσει	να έχω προφητεύσει
2s	έχεις προφητεύσει	είχες προφητεύσει	θα έχεις προφητεύσει	να έχεις προφητεύσει	έχε προφητευμένο
3s	έχει προφητεύσει	είχε προφητεύσει	θα έχει προφητεύσει	να έχει προφητεύσει

1p	έχουμε προφητεύσει	είχαμε προφητεύσει	θα έχουμε προφητεύσει	να έχουμε προφητεύσει
2p	έχετε προφητεύσει	είχατε προφητεύσει	θα έχετε προφητεύσει	να έχετε προφητεύσει	έχετε προφητευμένο
3p	έχουν προφητεύσει	είχαν προφητεύσει	θα έχουν προφητεύσει	να έχουν προφητεύσει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) προφητευμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) προφητευμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) προφητευμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) προφητευμένο

	Participle:	προφητεύοντας	Non-finite ^‡	προφητεύσει	17, 1a

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.

Related terms

see: προφήτης m (profítis, “prophet”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.