τελικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek τελικός (telikós).

Adjective

τελικός • (telikós) m (feminine τελική, neuter τελικό)

  1. final, last
    Antonyms: αρχικός (archikós), πρώτος (prótos)

Declension
declension of τελικός
number 
case / gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative τελικός τελική τελικό τελικοί τελικές τελικά
genitive τελικού τελικής τελικού τελικών τελικών τελικών
accusative τελικό τελική τελικό τελικούς τελικές τελικά
vocative τελικέ τελική τελικό τελικοί τελικές τελικά
derivations comparative: πιο (pio) + positive forms (e.g. πιο τελικός, etc.)
relative superlative: definite article + πιο (pio) + positive forms (e.g. ο πιο τελικός (o pio telikós), etc.)

Synonyms
  • ύστατος (ýstatos, “final”)
  • έσχατος (éschatos, “furthest, last, most extreme”)

Noun

τελικός • (telikós) m (plural τελικοί)

  1. end, final
  2. (sports) final

Declension
declension of τελικός
singular plural
nominative τελικός • τελικοί •
genitive τελικού • τελικών •
accusative τελικό • τελικούς •
vocative τελικέ • τελικοί •

Derived terms
  • μεγάλος τελικός m (megálos telikós, “cup final, big final”)
  • μικρός τελικός m (mikrós telikós, “small final”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.