φθάνω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Verb

φθάνω • (phthánō)

  1. (transitive, intransitive) to come or do, first or before others
  2. (transitive) to be beforehand with, overtake, anticipate (with accusative person)
  3. (intransitive) to come or act first

Conjugation
   Present: φθᾰ́νω, φθᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθᾰ́νω φθᾰ́νεις φθᾰ́νει φθᾰ́νετον φθᾰ́νετον φθᾰ́νομεν φθᾰ́νετε φθᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive φθᾰ́νω φθᾰ́νῃς φθᾰ́νῃ φθᾰ́νητον φθᾰ́νητον φθᾰ́νωμεν φθᾰ́νητε φθᾰ́νωσῐ(ν)
optative φθᾰ́νοιμῐ φθᾰ́νοις φθᾰ́νοι φθᾰ́νοιτον φθᾰνοίτην φθᾰ́νοιμεν φθᾰ́νοιτε φθᾰ́νοιεν
imperative   φθᾰ́νε φθᾰνέτω φθᾰ́νετον φθᾰνέτων   φθᾰ́νετε φθᾰνόντων
middle/
passive		 indicative φθᾰ́νομαι φθᾰ́νῃ,
φθᾰ́νει		 φθᾰ́νεται φθᾰ́νεσθον φθᾰ́νεσθον φθᾰνόμεθᾰ φθᾰ́νεσθε φθᾰ́νονται
subjunctive φθᾰ́νωμαι φθᾰ́νῃ φθᾰ́νηται φθᾰ́νησθον φθᾰ́νησθον φθᾰνώμεθᾰ φθᾰ́νησθε φθᾰ́νωνται
optative φθᾰνοίμην φθᾰ́νοιο φθᾰ́νοιτο φθᾰ́νοισθον φθᾰνοίσθην φθᾰνοίμεθᾰ φθᾰ́νοισθε φθᾰ́νοιντο
imperative   φθᾰ́νου φθᾰνέσθω φθᾰ́νεσθον φθᾰνέσθων   φθᾰ́νεσθε φθᾰνέσθων
active middle/passive
infinitive φθᾰ́νειν φθᾰ́νεσθαι
participle m φθᾰ́νων φθᾰνόμενος
f φθᾰ́νουσᾰ φθᾰνομένη
n φθᾰ́νον φθᾰνόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔφθᾰνον, ἐφθᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθᾰνον ἔφθᾰνες ἔφθᾰνε(ν) ἐφθᾰ́νετον ἐφθᾰνέτην ἐφθᾰ́νομεν ἐφθᾰ́νετε ἔφθᾰνον
middle/
passive		 indicative ἐφθᾰνόμην ἐφθᾰ́νου ἐφθᾰ́νετο ἐφθᾰ́νεσθον ἐφθᾰνέσθην ἐφθᾰνόμεθᾰ ἐφθᾰ́νεσθε ἐφθᾰ́νοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative φθήσομαι φθήσῃ,
φθήσει		 φθήσεται φθήσεσθον φθήσεσθον φθησόμεθᾰ φθήσεσθε φθήσονται
optative φθησοίμην φθήσοιο φθήσοιτο φθήσοισθον φθησοίσθην φθησοίμεθᾰ φθήσοισθε φθήσοιντο
middle
infinitive φθήσεσθαι
participle m φθησόμενος
f φθησομένη
n φθησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔφθᾰσᾰ, ἐφθᾰσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθᾰσᾰ ἔφθᾰσᾰς ἔφθᾰσε(ν) ἐφθᾰ́σᾰτον ἐφθᾰσᾰ́την ἐφθᾰ́σᾰμεν ἐφθᾰ́σᾰτε ἔφθᾰσᾰν
subjunctive φθᾰ́σω φθᾰ́σῃς φθᾰ́σῃ φθᾰ́σητον φθᾰ́σητον φθᾰ́σωμεν φθᾰ́σητε φθᾰ́σωσῐ(ν)
optative φθᾰ́σαιμῐ φθᾰ́σειᾰς,
φθᾰ́σαις		 φθᾰ́σειε(ν),
φθᾰ́σαι		 φθᾰ́σαιτον φθᾰσαίτην φθᾰ́σαιμεν φθᾰ́σαιτε φθᾰ́σειᾰν,
φθᾰ́σαιεν
imperative   φθᾰ́σον φθᾰσᾰ́τω φθᾰ́σᾰτον φθᾰσᾰ́των   φθᾰ́σᾰτε φθᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἐφθᾰσᾰ́μην ἐφθᾰ́σω ἐφθᾰ́σᾰτο ἐφθᾰ́σᾰσθον ἐφθᾰσᾰ́σθην ἐφθᾰσᾰ́μεθᾰ ἐφθᾰ́σᾰσθε ἐφθᾰ́σᾰντο
subjunctive φθᾰ́σωμαι φθᾰ́σῃ φθᾰ́σηται φθᾰ́σησθον φθᾰ́σησθον φθᾰσώμεθᾰ φθᾰ́σησθε φθᾰ́σωνται
optative φθᾰσαίμην φθᾰ́σαιο φθᾰ́σαιτο φθᾰ́σαισθον φθᾰσαίσθην φθᾰσαίμεθᾰ φθᾰ́σαισθε φθᾰ́σαιντο
imperative   φθᾰ́σαι φθᾰσᾰ́σθω φθᾰ́σᾰσθον φθᾰσᾰ́σθων   φθᾰ́σᾰσθε φθᾰσᾰ́σθων
active middle
infinitive φθᾰ́σαι φθᾰ́σᾰσθαι
participle m φθᾰ́σᾱς φθᾰσᾰ́μενος
f φθᾰ́σᾱσᾰ φθᾰσᾰμένη
n φθᾰ́σᾰν φθᾰσᾰ́μενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔφθην, ἐφθᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθην ἔφθης ἔφθη ἔφθητον ἐφθήτην ἔφθημεν ἔφθητε ἔφθησᾰν
subjunctive φθῶ φθῇς φθῇ φθῆτον φθῆτον φθῶμεν φθῆτε φθῶσῐ(ν)
optative φθαίην φθαίης φθαίη φθαῖτον,
φθαίητον		 φθαίτην,
φθαιήτην		 φθαῖμεν,
φθαίημεν		 φθαῖτε,
φθαίητε		 φθαῖεν,
φθαίησᾰν
imperative   φθῆθῐ φθήτω φθῆτον φθήτων   φθῆτε φθᾰ́ντων
middle indicative ἐφθᾰ́μην ἔφθω ἔφθᾰτο ἔφθᾰσθον ἐφθᾰ́σθην ἐφθᾰ́μεθᾰ ἔφθᾰσθε ἔφθᾰντο
subjunctive φθῶμαι φθῇ φθῆται φθῆσθον φθῆσθον φθώμεθᾰ φθῆσθε φθῶνται
optative φθαίμην φθαῖο φθαῖτο φθαῖσθον φθαίσθην φθαίμεθᾰ φθαῖσθε φθαῖντο
imperative   φθῶ φθᾰ́σθω φθᾰ́σθον φθᾰ́σθων   φθᾰ́σθε φθᾰ́σθων
active middle
infinitive φθῆναι φθᾰ́σθαι
participle m φθᾱ́ς φθᾰ́μενος
f φθᾶσᾰ φθᾰμένη
n φθᾰ́ν φθᾰ́μενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔφθᾰκᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθᾰκᾰ ἔφθᾰκᾰς ἔφθᾰκε(ν) ἐφθᾰ́κᾰτον ἐφθᾰ́κᾰτον ἐφθᾰ́κᾰμεν ἐφθᾰ́κᾰτε ἐφθᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐφθᾰ́κω ἐφθᾰ́κῃς ἐφθᾰ́κῃ ἐφθᾰ́κητον ἐφθᾰ́κητον ἐφθᾰ́κωμεν ἐφθᾰ́κητε ἐφθᾰ́κωσῐ(ν)
optative ἐφθᾰ́κοιμῐ,
ἐφθᾰκοίην		 ἐφθᾰ́κοις,
ἐφθᾰκοίης		 ἐφθᾰ́κοι,
ἐφθᾰκοίη		 ἐφθᾰ́κοιτον ἐφθᾰκοίτην ἐφθᾰ́κοιμεν ἐφθᾰ́κοιτε ἐφθᾰ́κοιεν
imperative   ἔφθᾰκε ἐφθᾰκέτω ἐφθᾰ́κετον ἐφθᾰκέτων   ἐφθᾰ́κετε ἐφθᾰκόντων
active
infinitive ἐφθᾰκέναι
participle m ἐφθᾰκώς
f ἐφθᾰκυῖᾰ
n ἐφθᾰκός
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Greek

Pronunciation

IPA(key): /ˈfθano/

Verb

φθάνω • (ftháno) (simple past έφθασα, passive —)

  1. Alternative form of φτάνω (ftáno)

Conjugation
φθάνω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  φθάνω έφθανα θα φθάνω να φθάνω
2s  φθάνεις έφθανες θα φθάνεις να φθάνεις έφθανε
3s  φθάνει έφθανε θα φθάνει να φθάνει
1p  φθάνουμε,  φθάνομε φθάναμε θα φθάνουμε,  φθάνομε να φθάνουμε,  φθάνομε
2p  φθάνετε φθάνατε θα φθάνετε να φθάνετε φθάνετε
3p  φθάνουν,  φθάνουνε έφθαναν,  φθάναν,  φθάνανε θα φθάνουν,  φθάνουνε να φθάνουν,  φθάνουνε
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  φθάσω έφθασα θα φθάσω να φθάσω
2s  φθάσεις έφθασες θα φθάσεις να φθάσεις έφθασε,  φθάσε
3s  φθάσει έφθασε θα φθάσει να φθάσει
1p  φθάσουμε,  φθάσομε φθάσαμε θα φθάσουμε,  φθάσομε να φθάσουμε,  φθάσομε
2p  φθάσετε φθάσατε θα φθάσετε να φθάσετε φθάστε,  φθάστε
3p  φθάσουν,  φθάσουνε έφθασαν,  φθάσαν,  φθάσανε θα φθάσουν,  φθάσουνε να φθάσουν,  φθάσουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω φθάσει είχα φθάσει θα έχω φθάσει να έχω φθάσει
2s  έχεις φθάσει είχες φθάσει θα έχεις φθάσει να έχεις φθάσει έχε φθασμένο
3s  έχει φθάσει είχε φθάσει θα έχει φθάσει να έχει φθάσει
1p  έχουμε φθάσει είχαμε φθάσει θα έχουμε φθάσει να έχουμε φθάσει
2p  έχετε φθάσει είχατε φθάσει θα έχετε φθάσει να έχετε φθάσει έχετε φθασμένο
3p  έχουν φθάσει είχαν φθάσει θα έχουν φθάσει να έχουν φθάσει
Alternative* perfect:  έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) φθασμένο
pluperfect:    είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) φθασμένο
future perfect:    θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) φθασμένο
subjunctive:    να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) φθασμένο
Participle:   φθάνοντας Non-finite ‡   φθάσει 106, 1a
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.