φυσώ

Greek

Alternative forms

Etymology

From Ancient Greek φυσάω (phusáō), from Proto-Indo-European *pu- (“to blow, swell”).

Verb

φυσώ • (fysó) (simple past φύσηξα)

  1. blow (wind, nose, trumpet, etc)

Conjugation
φυσώ, φυσάω
Present → Imperfect → Continuous future → Continuous subjunctive → Imperative →
1s  φυσώ, φυσάω φυσούσα, φύσαγα θα φυσώ, θα φυσάω να φυσώ, να φυσάω
2s  φυσάς φυσούσες, φύσαγες θα φυσάς να φυσάς φύσα,  φύσαγε
3s  φυσά, φυσάει φυσούσε, φύσαγε θα φυσά, θα φυσάει να φυσά, να φυσάει
1p  φυσούμε, φυσάμε φυσούσαμε, φυσάγαμε θα φυσούμε, θα φυσάμε να φυσούμε, να φυσάμε
2p  φυσάτε φυσούσατε, φυσάγατε θα φυσάτε να φυσάτε φυσάτε
3p  φυσούν, φυσούνε, φυσάνε, φυσάν φυσούσαν, φυσούσανε, φύσαγαν, φυσάγανε θα φυσούν, θα φυσούνε, θα φυσάνε, θα φυσάν να φυσούν, να φυσούνε, να φυσάνε, να φυσάν
Dependent † Simple past → Simple future → Simple subjunctive → Imperative →
1s  φυσήξω φύσηξα θα φυσήξω να φυσήξω
2s  φυσήξεις φύσηξες θα φυσήξεις να φυσήξεις φύσηξε,  φύσα
3s  φυσήξει φύσηξε θα φυσήξει να φυσήξει
1p  φυσήξουμε, φυσήξομε φυσήξαμε θα φυσήξουμε, θα φυσήξομε να φυσήξουμε, να φυσήξομε
2p  φυσήξετε φυσήξατε θα φυσήξετε να φυσήξετε φυσήξτε
3p  φυσήξουν, φυσήξουνε φύσηξαν, φυσήξανε, φυσήξαν θα φυσήξουν, θα φυσήξουνε να φυσήξουν, να φυσήξουνε
Perfect → Pluperfect → Future perfect → Subjunctive →
1s  έχω φυσήξει είχα φυσήξει θα έχω φυσήξει να έχω φυσήξει
2s  έχεις φυσήξει είχες φυσήξει θα έχεις φυσήξει να έχεις φυσήξει
3s  έχει φυσήξει είχε φυσήξει θα έχει φυσήξει να έχει φυσήξει
1p  έχουμε φυσήξει είχαμε φυσήξει θα έχουμε φυσήξει να έχουμε φυσήξει
2p  έχετε φυσήξει είχατε φυσήξει θα έχετε φυσήξει να έχετε φυσήξει
3p  έχουν φυσήξει είχαν φυσήξει θα έχουν φυσήξει να έχουν φυσήξει
Participle:   φυσώντας Non-finite ‡   φυσήξει 66-ηξ-2A1-2A1d
    This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existent. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency.
†   The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms.
‡   The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω (écho) it produces perfect tense forms.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.