آمر

See also: امر‎, أمر‎, and إمر‎

Arabic

Etymology 1

From the root ء م ر‎ (ʾ-m-r); compare أَمَرَ‎ (ʾamara, “to order, to command”).

Verb

آمَرَ • (ʾāmara) III, non-past يُؤَامِرُ‎‎ (yuʾāmiru)

to ask advice of, to seek the opinion of, to consult

Conjugation

Conjugation of

آمَرَ

(form-III sound)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal nouns الْمَصَادِر					مُؤَامَرَة‎ or إِمَار‎ muʾāmara or ʾimār
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُؤَامِر‎ muʾāmir
passive participle اِسْم الْمَفْعُول					مُؤَامَر‎ muʾāmar
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	آمَرْتُ‎ ʾāmartu	آمَرْتَ‎ ʾāmarta	آمَرَ ʾāmara	آمَرْتُمَا‎ ʾāmartumā	آمَرَا‎ ʾāmarā	آمَرْنَا‎ ʾāmarnā	آمَرْتُمْ‎ ʾāmartum	آمَرُوا‎ ʾāmarū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	آمَرْتُ‎ ʾāmartu	آمَرْتِ‎ ʾāmarti	آمَرَتْ‎ ʾāmarat	آمَرْتُمَا‎ ʾāmartumā	آمَرَتَا‎ ʾāmaratā	آمَرْنَا‎ ʾāmarnā	آمَرْتُنَّ‎ ʾāmartunna	آمَرْنَ‎ ʾāmarna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُؤَامِرُ‎ ʾuʾāmiru	تُؤَامِرُ‎ tuʾāmiru	يُؤَامِرُ‎ yuʾāmiru	تُؤَامِرَانِ‎ tuʾāmirāni	يُؤَامِرَانِ‎ yuʾāmirāni	نُؤَامِرُ‎ nuʾāmiru	تُؤَامِرُونَ‎ tuʾāmirūna	يُؤَامِرُونَ‎ yuʾāmirūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُؤَامِرُ‎ ʾuʾāmiru	تُؤَامِرِينَ‎ tuʾāmirīna	تُؤَامِرُ‎ tuʾāmiru	تُؤَامِرَانِ‎ tuʾāmirāni	تُؤَامِرَانِ‎ tuʾāmirāni	نُؤَامِرُ‎ nuʾāmiru	تُؤَامِرْنَ‎ tuʾāmirna	يُؤَامِرْنَ‎ yuʾāmirna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُؤَامِرَ‎ ʾuʾāmira	تُؤَامِرَ‎ tuʾāmira	يُؤَامِرَ‎ yuʾāmira	تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	يُؤَامِرَا‎ yuʾāmirā	نُؤَامِرَ‎ nuʾāmira	تُؤَامِرُوا‎ tuʾāmirū	يُؤَامِرُوا‎ yuʾāmirū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُؤَامِرَ‎ ʾuʾāmira	تُؤَامِرِي‎ tuʾāmirī	تُؤَامِرَ‎ tuʾāmira	تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	نُؤَامِرَ‎ nuʾāmira	تُؤَامِرْنَ‎ tuʾāmirna	يُؤَامِرْنَ‎ yuʾāmirna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُؤَامِرْ‎ ʾuʾāmir	تُؤَامِرْ‎ tuʾāmir	يُؤَامِرْ‎ yuʾāmir	تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	يُؤَامِرَا‎ yuʾāmirā	نُؤَامِرْ‎ nuʾāmir	تُؤَامِرُوا‎ tuʾāmirū	يُؤَامِرُوا‎ yuʾāmirū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُؤَامِرْ‎ ʾuʾāmir	تُؤَامِرِي‎ tuʾāmirī	تُؤَامِرْ‎ tuʾāmir	تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	نُؤَامِرْ‎ nuʾāmir	تُؤَامِرْنَ‎ tuʾāmirna	يُؤَامِرْنَ‎ yuʾāmirna
imperative الْأَمْر	m		آمِرْ ʾāmir		آمِرَا‎ ʾāmirā			آمِرُوا‎ ʾāmirū
imperative الْأَمْر	f		آمِرِي‎ ʾāmirī		آمِرَا‎ ʾāmirā			آمِرْنَ‎ ʾāmirna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	أُومِرْتُ‎ ʾūmirtu	أُومِرْتَ‎ ʾūmirta	أُومِرَ‎ ʾūmira	أُومِرْتُمَا‎ ʾūmirtumā	أُومِرَا‎ ʾūmirā	أُومِرْنَا‎ ʾūmirnā	أُومِرْتُمْ‎ ʾūmirtum	أُومِرُوا‎ ʾūmirū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	أُومِرْتُ‎ ʾūmirtu	أُومِرْتِ‎ ʾūmirti	أُومِرَتْ‎ ʾūmirat	أُومِرْتُمَا‎ ʾūmirtumā	أُومِرَتَا‎ ʾūmiratā	أُومِرْنَا‎ ʾūmirnā	أُومِرْتُنَّ‎ ʾūmirtunna	أُومِرْنَ‎ ʾūmirna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُؤَامَرُ‎ ʾuʾāmaru	تُؤَامَرُ‎ tuʾāmaru	يُؤَامَرُ‎ yuʾāmaru	تُؤَامَرَانِ‎ tuʾāmarāni	يُؤَامَرَانِ‎ yuʾāmarāni	نُؤَامَرُ‎ nuʾāmaru	تُؤَامَرُونَ‎ tuʾāmarūna	يُؤَامَرُونَ‎ yuʾāmarūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أُؤَامَرُ‎ ʾuʾāmaru	تُؤَامَرِينَ‎ tuʾāmarīna	تُؤَامَرُ‎ tuʾāmaru	تُؤَامَرَانِ‎ tuʾāmarāni	تُؤَامَرَانِ‎ tuʾāmarāni	نُؤَامَرُ‎ nuʾāmaru	تُؤَامَرْنَ‎ tuʾāmarna	يُؤَامَرْنَ‎ yuʾāmarna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُؤَامَرَ‎ ʾuʾāmara	تُؤَامَرَ‎ tuʾāmara	يُؤَامَرَ‎ yuʾāmara	تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	يُؤَامَرَا‎ yuʾāmarā	نُؤَامَرَ‎ nuʾāmara	تُؤَامَرُوا‎ tuʾāmarū	يُؤَامَرُوا‎ yuʾāmarū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أُؤَامَرَ‎ ʾuʾāmara	تُؤَامَرِي‎ tuʾāmarī	تُؤَامَرَ‎ tuʾāmara	تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	نُؤَامَرَ‎ nuʾāmara	تُؤَامَرْنَ‎ tuʾāmarna	يُؤَامَرْنَ‎ yuʾāmarna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُؤَامَرْ‎ ʾuʾāmar	تُؤَامَرْ‎ tuʾāmar	يُؤَامَرْ‎ yuʾāmar	تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	يُؤَامَرَا‎ yuʾāmarā	نُؤَامَرْ‎ nuʾāmar	تُؤَامَرُوا‎ tuʾāmarū	يُؤَامَرُوا‎ yuʾāmarū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أُؤَامَرْ‎ ʾuʾāmar	تُؤَامَرِي‎ tuʾāmarī	تُؤَامَرْ‎ tuʾāmar	تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	نُؤَامَرْ‎ nuʾāmar	تُؤَامَرْنَ‎ tuʾāmarna	يُؤَامَرْنَ‎ yuʾāmarna

Etymology 2

Derived from the active participle of أَمَرَ‎ (ʾamara, “to order, to command”), from the root ء م ر‎ (ʾ-m-r).

Noun

آمِر • (ʾāmir) m (plural آمِرُونَ‎ (ʾāmirūna))

Declension

Declension of noun آمِر (ʾāmir)

Singular	basic singular triptote
Singular	Indefinite	Definite	Construct
Informal	آمِر ʾāmir	الْآمِر‎ al-ʾāmir	آمِر ʾāmir
Nominative	آمِرٌ ʾāmirun	الْآمِرُ‎ al-ʾāmiru	آمِرُ ʾāmiru
Accusative	آمِرًا‎ ʾāmiran	الْآمِرَ‎ al-ʾāmira	آمِرَ ʾāmira
Genitive	آمِرٍ ʾāmirin	الْآمِرِ‎ al-ʾāmiri	آمِرِ ʾāmiri
Dual	Indefinite	Definite	Construct
Informal	آمِرَيْن‎ ʾāmirayn	الْآمِرَيْن‎ al-ʾāmirayn	آمِرَيْ‎ ʾāmiray
Nominative	آمِرَانِ‎ ʾāmirāni	الْآمِرَانِ‎ al-ʾāmirāni	آمِرَا‎ ʾāmirā
Accusative	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَيْ‎ ʾāmiray
Genitive	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَيْ‎ ʾāmiray
Plural	sound masculine plural
Plural	Indefinite	Definite	Construct
Informal	آمِرِين‎ ʾāmirīn	الْآمِرِين‎ al-ʾāmirīn	آمِرِي‎ ʾāmirī
Nominative	آمِرُونَ‎ ʾāmirūna	الْآمِرُونَ‎ al-ʾāmirūna	آمِرُو‎ ʾāmirū
Accusative	آمِرِينَ‎ ʾāmirīna	الْآمِرِينَ‎ al-ʾāmirīna	آمِرِي‎ ʾāmirī
Genitive	آمِرِينَ‎ ʾāmirīna	الْآمِرِينَ‎ al-ʾāmirīna	آمِرِي‎ ʾāmirī

Related terms

أَمِير‎ (ʾamīr)

Adjective

آمِر • (ʾāmir)

dictatorial, domineering, imperious

Declension

Declension of adjective آمِر (ʾāmir)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	آمِر ʾāmir	الْآمِر‎ al-ʾāmir	آمِرَة‎ ʾāmira	الْآمِرَة‎ al-ʾāmira
Nominative	آمِرٌ ʾāmirun	الْآمِرُ‎ al-ʾāmiru	آمِرَةٌ‎ ʾāmiratun	الْآمِرَةُ‎ al-ʾāmiratu
Accusative	آمِرًا‎ ʾāmiran	الْآمِرَ‎ al-ʾāmira	آمِرَةً‎ ʾāmiratan	الْآمِرَةَ‎ al-ʾāmirata
Genitive	آمِرٍ ʾāmirin	الْآمِرِ‎ al-ʾāmiri	آمِرَةٍ‎ ʾāmiratin	الْآمِرَةِ‎ al-ʾāmirati
Dual	Masculine		Feminine
Dual	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	آمِرَيْن‎ ʾāmirayn	الْآمِرَيْن‎ al-ʾāmirayn	آمِرَتَيْن‎ ʾāmiratayn	الْآمِرَتَيْن‎ al-ʾāmiratayn
Nominative	آمِرَانِ‎ ʾāmirāni	الْآمِرَانِ‎ al-ʾāmirāni	آمِرَتَانِ‎ ʾāmiratāni	الْآمِرَتَانِ‎ al-ʾāmiratāni
Accusative	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَتَيْنِ‎ ʾāmiratayni	الْآمِرَتَيْنِ‎ al-ʾāmiratayni
Genitive	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَتَيْنِ‎ ʾāmiratayni	الْآمِرَتَيْنِ‎ al-ʾāmiratayni
Plural	Masculine		Feminine
	plural unknown		sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	? ?	? ?	آمِرَات‎ ʾāmirāt	الْآمِرَات‎ al-ʾāmirāt
Nominative	? ?	? ?	آمِرَاتٌ‎ ʾāmirātun	الْآمِرَاتُ‎ al-ʾāmirātu
Accusative	? ?	? ?	آمِرَاتٍ‎ ʾāmirātin	الْآمِرَاتِ‎ al-ʾāmirāti
Genitive	? ?	? ?	آمِرَاتٍ‎ ʾāmirātin	الْآمِرَاتِ‎ al-ʾāmirāti

Verb

آمُرُ • (ʾāmuru) (form I)

first-person singular non-past active indicative of أَمَرَ‎ (ʾamara)
first-person singular non-past active indicative of أَمُرَ‎ (ʾamura)

Verb

آمُرَ • (ʾāmura) (form I)

first-person singular non-past active subjunctive of أَمَرَ‎ (ʾamara)
first-person singular non-past active subjunctive of أَمُرَ‎ (ʾamura)

Verb

آمُرْ • (ʾāmur) (form I)

first-person singular non-past active jussive of أَمَرَ‎ (ʾamara)
first-person singular non-past active jussive of أَمُرَ‎ (ʾamura)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.