انسل

See also: أنسل‎

Arabic

Etymology 1

From the root س ل ل‎ (s-l-l).

Pronunciation

IPA^(key): /in.sal.la/

Verb

اِنْسَلَّ • (insalla) VII, non-past يَنْسَلُّ‎‎ (yansallu)

to sneak, to slip, to steal oneself, to creep [+ مِن‎ (object) = away from, out from] [+ اِلَى‎ (object) = to, into]
1. to infiltrate, to advance [+ اِلَى‎ (object) = into]
  Antonym: اِنْسَحَبَ‎ (insaḥaba)
(rare) to be consumptive, to suffer tuberculosis

Declension

Conjugation of

اِنْسَلَّ

(form-VII geminate)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					اِنْسِلَال‎ insilāl
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُنْسَلّ‎ munsall
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْسَلَلْتُ‎ insalaltu	اِنْسَلَلْتَ‎ insalalta	اِنْسَلَّ insalla	اِنْسَلَلْتُمَا‎ insalaltumā	اِنْسَلَّا‎ insallā	اِنْسَلَلْنَا‎ insalalnā	اِنْسَلَلْتُمْ‎ insalaltum	اِنْسَلُّوا‎ insallū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِنْسَلَلْتُ‎ insalaltu	اِنْسَلَلْتِ‎ insalalti	اِنْسَلَّتْ‎ insallat	اِنْسَلَلْتُمَا‎ insalaltumā	اِنْسَلَّتَا‎ insallatā	اِنْسَلَلْنَا‎ insalalnā	اِنْسَلَلْتُنَّ‎ insalaltunna	اِنْسَلَلْنَ‎ insalalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أَنْسَلُّ‎ ʾansallu	تَنْسَلُّ‎ tansallu	يَنْسَلُّ‎ yansallu	تَنْسَلَّانِ‎ tansallāni	يَنْسَلَّانِ‎ yansallāni	نَنْسَلُّ‎ nansallu	تَنْسَلُّونَ‎ tansallūna	يَنْسَلُّونَ‎ yansallūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	f	أَنْسَلُّ‎ ʾansallu	تَنْسَلِّينَ‎ tansallīna	تَنْسَلُّ‎ tansallu	تَنْسَلَّانِ‎ tansallāni	تَنْسَلَّانِ‎ tansallāni	نَنْسَلُّ‎ nansallu	تَنْسَلِلْنَ‎ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ‎ yansalilna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْسَلَّ‎ ʾansalla	تَنْسَلَّ‎ tansalla	يَنْسَلَّ‎ yansalla	تَنْسَلَّا‎ tansallā	يَنْسَلَّا‎ yansallā	نَنْسَلَّ‎ nansalla	تَنْسَلُّوا‎ tansallū	يَنْسَلُّوا‎ yansallū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَنْسَلَّ‎ ʾansalla	تَنْسَلِّي‎ tansallī	تَنْسَلَّ‎ tansalla	تَنْسَلَّا‎ tansallā	تَنْسَلَّا‎ tansallā	نَنْسَلَّ‎ nansalla	تَنْسَلِلْنَ‎ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ‎ yansalilna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْسَلَّ‎ or أَنْسَلِّ‎ or أَنْسَلِلْ‎ ʾansalla or ʾansalli or ʾansalil	تَنْسَلَّ‎ or تَنْسَلِّ‎ or تَنْسَلِلْ‎ tansalla or tansalli or tansalil	يَنْسَلَّ‎ or يَنْسَلِّ‎ or يَنْسَلِلْ‎ yansalla or yansalli or yansalil	تَنْسَلَّا‎ tansallā	يَنْسَلَّا‎ yansallā	نَنْسَلَّ‎ or نَنْسَلِّ‎ or نَنْسَلِلْ‎ nansalla or nansalli or nansalil	تَنْسَلُّوا‎ tansallū	يَنْسَلُّوا‎ yansallū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f		تَنْسَلِّي‎ tansallī	تَنْسَلَّ‎ or تَنْسَلِّ‎ or تَنْسَلِلْ‎ tansalla or tansalli or tansalil	تَنْسَلَّا‎ tansallā	تَنْسَلَّا‎ tansallā		تَنْسَلِلْنَ‎ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ‎ yansalilna
imperative الْأَمْر	m		اِنْسَلَّ or اِنْسَلِّ or اِنْسَلِلْ‎ insalla or insalli or insalil		اِنْسَلَّا‎ insallā			اِنْسَلُّوا‎ insallū
imperative الْأَمْر	f		اِنْسَلِّي‎ insallī		اِنْسَلَّا‎ insallā			اِنْسَلِلْنَ‎ insalilna

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Verb

اُنْسُلْ • (unsul) (form I)

second-person masculine singular active imperative of نَسَلَ‎ (nasala)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.