तन्तु

See also: तनोति

Sanskrit

From Proto-Indo-Aryan *tántuṣ, from Proto-Indo-Iranian *tántuš, from Proto-Indo-European *tén-tu-s, from *ten- (“to stretch, extend”). Cognate with Latin tentus.

तन्तु • (tántu) m

Masculine u-stem declension of तन्तु (tántu)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	तन्तुः tántuḥ	तन्तू tántū	तन्तवः tántavaḥ
Vocative	तन्तो tánto	तन्तू tántū	तन्तवः tántavaḥ
Accusative	तन्तुम् tántum	तन्तू tántū	तन्तून् tántūn
Instrumental	तन्तुना / तन्त्वा¹ tántunā / tántvā¹	तन्तुभ्याम् tántubhyām	तन्तुभिः tántubhiḥ
Dative	तन्तवे / तन्त्वे² tántave / tántve²	तन्तुभ्याम् tántubhyām	तन्तुभ्यः tántubhyaḥ
Ablative	तन्तोः / तन्त्वः² tántoḥ / tántvaḥ²	तन्तुभ्याम् tántubhyām	तन्तुभ्यः tántubhyaḥ
Genitive	तन्तोः / तन्त्वः² tántoḥ / tántvaḥ²	तन्त्वोः tántvoḥ	तन्तूनाम् tántūnām
Locative	तन्तौ tántau	तन्त्वोः tántvoḥ	तन्तुषु tántuṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

Monier Williams (1899), “तन्तु”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, OCLC 458052227, page 0436.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.