พิชิต

• วิชิต

From Sanskrit विजित (vijita, “conquered; cooled”).

พิชิต • (pí-chít)

1. (literary, poetic) conquered territory; occupied territory
2. (literary, poetic) territory; region; land

พิชิต • (pí-chít) (abstract noun การพิชิต)

1. (sometimes elegant) to conquer; defeat; subdue; suppress
   • พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาวชิราวุธ, พาหุงคำฉันท์:

     ถึงแม้จะมีอริวิเศษ พลเดชเทียมมาร ขอไทยผจญพิชิตผลาญ อริแม้นมุนินทร

     tʉ̌ng-mɛ́ɛ jà mii à-rì wí-sèet · pá-lá dèet-chá tiiam maan · kɔ̌ɔ tai pà-jon pí-chí-dtà plǎan · à-rì mɛ́ɛn mú-nin-tɔɔn

     Should there come some significant enemies with strength and energy as great as the demon lord, may the Thais confront and conquer them, annihilating them in the same manner as the Great Sage (subdued the demon king).

   • พิชิตยอดเขาเอเวอเรสต์

     pí-chít yɔ̂ɔt-kǎo ee-wə̂ə-rées

     To successfully reach the summit of Mount Everest.
     (literally) To overcome the Everest peak.