-κτόνος

From Ancient Greek κτείνω (kteínō, “to kill”).

• IPA^(key): /ˈktonos/

-κτόνος • (-któnos) m or f

1. added to nouns to form a term indicating the killer of the first nouns:

   ‎πατέρας (patéras, “father”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎πατροκτόνος (patroktónos, “patricide”)

   ‎αδελφός (adelfós, “brother”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎αδελφοκτόνος (adelfoktónos, “fratricide”)

   ‎βρέφος (vréfos, “infant”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎βρεφοκτόνος (vrefoktónos, “infanticide”)

   ‎βασιλιάς (vasiliás, “king”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎βασιλοκτόνος (vasiloktónos, “regicide”)

   ‎άνθρωπος (ánthropos, “man”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎ανθρωποκτόνος (anthropoktónos, “homicide”)

2. added to nouns to form an adjective indicating a killing agent for the first noun; the neuter form serves as the noun in most cases:

   ‎μικρόβιο (mikróvio, “bacterium”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎μικροβιοκτόνος (mikrovioktónos, “germicidal”)

   ‎ζιζάνιο (zizánio, “pest”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎ζιζανιοκτόνος (zizanioktónos, “pesticidal”)

   ‎κατσαρίδα (katsarída, “cockroach”) + ‎-κτόνος (-któnos) → ‎κατσαριδοκτόνος (katsaridoktónos, “cockroach-killing”)