aanroepen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenroepen. Equivalent to aan + roepen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnrupə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧roe‧pen
Verb
aanroepen
Inflection
| Inflection of aanroepen (strong class 7, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanroepen | ||||||||
| past singular | riep aan | ||||||||
| past participle | aangeroepen | ||||||||
| infinitive | aanroepen | ||||||||
| gerund | aanroepen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | roep aan | riep aan | aanroep | aanriep | |||||
| 2nd person sing. (jij) | roept aan | riep aan | aanroept | aanriep | |||||
| 2nd person sing. (u) | roept aan | riep aan | aanroept | aanriep | |||||
| 2nd person sing. (gij) | roept aan | riept aan | aanroept | aanriept | |||||
| 3rd person singular | roept aan | riep aan | aanroept | aanriep | |||||
| plural | roepen aan | riepen aan | aanroepen | aanriepen | |||||
| subjunctive sing.1 | roepe aan | riepe aan | aanroepe | aanriepe | |||||
| subjunctive plur.1 | roepen aan | riepen aan | aanroepen | aanriepen | |||||
| imperative sing. | roep aan | ||||||||
| imperative plur.1 | roept aan | ||||||||
| participles | aanroepend | aangeroepen | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- aanroeping
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.