alleen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch allêne, from Old Dutch *allēno, from al + ēno. Morphologically equivalent to modern al + een.
Pronunciation
- IPA(key): /ɑˈleːn/
audio (file) - Hyphenation: al‧leen
- Rhymes: -eːn
Adjective
alleen (comparative allener, superlative alleenst)
- alone, by oneself
- Ik was de hele avond alleen.
- I was alone all evening.
- Ontmoet ons achter de verlaten fabriek. Kom alleen.
- Meet us behind the abandoned factory. Come alone.
- lonely
- Ik voel me zo alleen.
- I feel so lonely.
Inflection
Inflection of alleen | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | alleen | |||
inflected | allene | |||
comparative | allener | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | alleen | allener | het alleenst het alleenste | |
indefinite | m./f. sing. | allene | allenere | alleenste |
n. sing. | alleen | allener | alleenste | |
plural | allene | allenere | alleenste | |
definite | allene | allenere | alleenste | |
partitive | alleens | alleners | — |
Synonyms
- (lonely): eenzaam
Derived terms
- alleenheerschappij
- alleenrecht
- alleenstaand
Adverb
alleen
- only, exclusively
- Alleen een idioot zou zoiets zeggen.
- Only an idiot would say something like that.
- just, only, merely
- Ik wou alleen maar zeggen dat...
- I just wanted to say that...
German Low German
Pronunciation
IPA(key): /ɑˈleːn/
Adjective
alleen
- (in several dialects, including Low Prussian) alone (solitary)
- he ös alleen
- he is alone
- he ös alleen
Adverb
alleen
- (in several dialects, including Low Prussian) alone (solo)
- alleen gan
- to walk alone
- alleen gan
- (in several dialects, including Low Prussian) alone (without the help of others)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.