bjalla

See also: Bjalla

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpjatla/
  • Rhymes: -atla

Etymology 1

From Old Norse bjalla, from Proto-Germanic *bellǭ; cognate with English bell.

Noun

bjalla f (genitive singular bjöllu, nominative plural bjöllur)

  1. bell (metallic resonating object)
  2. (music) bell (of a wind instrument)
Declension
declension of bjalla
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bjalla bjallan bjöllur bjöllurnar
accusative bjöllu bjölluna bjöllur bjöllurnar
dative bjöllu bjöllunni bjöllum bjöllunum
genitive bjöllu bjöllunnar bjalla/bjallna bjallanna/bjallnanna

Etymology 2

From the noun bjalla.

Verb

bjalla (weak verb, third-person singular past indicative bjallaði, supine bjallað)

  1. to be noisy
  2. (with the preposition í) to call
    Bjallaðu í mig þegar verkinu er lokið.
    Call me when the job is finished.
  3. to crow (said of ravens)
Conjugation
bjalla — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bjalla
supine
(sagnbót)		 bjallað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bjallandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bjalla við bjöllum present
(nútíð)		 ég bjalli við bjöllum
þú bjallar þið bjallið þú bjallir þið bjallið
hann, hún, það bjallar þeir, þær, þau bjalla hann, hún, það bjalli þeir, þær, þau bjalli
past
(þátíð)		 ég bjallaði við bjölluðum past
(þátíð)		 ég bjallaði við bjölluðum
þú bjallaðir þið bjölluðuð þú bjallaðir þið bjölluðuð
hann, hún, það bjallaði þeir, þær, þau bjölluðu hann, hún, það bjallaði þeir, þær, þau bjölluðu
imperative
(boðháttur)		 bjalla (þú) bjallið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bjallaðu bjalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bjallast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bjallast
supine
(sagnbót)		 bjallast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bjallandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bjallast við bjöllumst present
(nútíð)		 ég bjallist við bjöllumst
þú bjallast þið bjallist þú bjallist þið bjallist
hann, hún, það bjallast þeir, þær, þau bjallast hann, hún, það bjallist þeir, þær, þau bjallist
past
(þátíð)		 ég bjallaðist við bjölluðumst past
(þátíð)		 ég bjallaðist við bjölluðumst
þú bjallaðist þið bjölluðust þú bjallaðist þið bjölluðust
hann, hún, það bjallaðist þeir, þær, þau bjölluðust hann, hún, það bjallaðist þeir, þær, þau bjölluðust
imperative
(boðháttur)		 bjallast (þú) bjallist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bjallastu bjallisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bjallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bjallaður bjölluð bjallað bjallaðir bjallaðar bjölluð
accusative
(þolfall)		 bjallaðan bjallaða bjallað bjallaða bjallaðar bjölluð
dative
(þágufall)		 bjölluðum bjallaðri bjölluðu bjölluðum bjölluðum bjölluðum
genitive
(eignarfall)		 bjallaðs bjallaðrar bjallaðs bjallaðra bjallaðra bjallaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bjallaði bjallaða bjallaða bjölluðu bjölluðu bjölluðu
accusative
(þolfall)		 bjallaða bjölluðu bjallaða bjölluðu bjölluðu bjölluðu
dative
(þágufall)		 bjallaða bjölluðu bjallaða bjölluðu bjölluðu bjölluðu
genitive
(eignarfall)		 bjallaða bjölluðu bjallaða bjölluðu bjölluðu bjölluðu
Derived terms
  • bjallandi

Etymology 3

Origin uncertain. Probably related to Danish bille.

Noun

bjalla f (genitive singular bjöllu, nominative plural bjöllur)

  1. beetle
Declension
declension of bjalla
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bjalla bjallan bjöllur bjöllurnar
accusative bjöllu bjölluna bjöllur bjöllurnar
dative bjöllu bjöllunni bjöllum bjöllunum
genitive bjöllu bjöllunnar bjalla/bjallna bjallanna/bjallnanna

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *bellǭ; Cognate with Old English belle.

Noun

bjalla f (genitive bjǫllu, plural bjǫllur)

  1. bell

Declension
  Declension of bjalla (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bjalla bjallan bjǫllur bjǫllurnar
accusative bjǫllu bjǫlluna bjǫllur bjǫllurnar
dative bjǫllu bjǫllunni bjǫllum bjǫllunum
genitive bjǫllu bjǫllunnar bjallna bjallnanna

Descendants
  • Norwegian Bokmål: bjelle
  • Norwegian Nynorsk: bjølle
  • Swedish: bjälla

References
  • bjalla in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.