bleikja

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpleiːca/
    Rhymes: -eiːca

Etymology 1

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijǭ.

Noun

bleikja f (genitive singular bleikju, nominative plural bleikjur)

  1. a pale colour
  2. light clay
  3. char (Salvelinus), especially Arctic char (Salvelinus alpinus)
  4. Lyngbye's sedge (Carex lyngbyei)
Declension
declension of bleikja
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative bleikja bleikjan bleikjur bleikjurnar
accusative bleikju bleikjuna bleikjur bleikjurnar
dative bleikju bleikjunni bleikjum bleikjunum
genitive bleikju bleikjunnar bleikja bleikjanna

Etymology 2

From Old Norse bleikja, from Proto-Germanic *blaikijaną, from *blaikaz, whence bleikur.

Verb

bleikja (weak verb, third-person singular past indicative bleikti, supine bleikt)

  1. to bleach
Conjugation
bleikja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bleikja
supine
(sagnbót)		 bleikt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bleikjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bleiki við bleikjum present
(nútíð)		 ég bleiki við bleikjum
þú bleikir þið bleikið þú bleikir þið bleikið
hann, hún, það bleikir þeir, þær, þau bleikja hann, hún, það bleiki þeir, þær, þau bleiki
past
(þátíð)		 ég bleikti við bleiktum past
(þátíð)		 ég bleikti við bleiktum
þú bleiktir þið bleiktuð þú bleiktir þið bleiktuð
hann, hún, það bleikti þeir, þær, þau bleiktu hann, hún, það bleikti þeir, þær, þau bleiktu
imperative
(boðháttur)		 bleik (þú) bleikið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bleiktu bleikiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bleikjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bleikjast
supine
(sagnbót)		 bleikst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bleikjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bleikist við bleikjumst present
(nútíð)		 ég bleikist við bleikjumst
þú bleikist þið bleikist þú bleikist þið bleikist
hann, hún, það bleikist þeir, þær, þau bleikjast hann, hún, það bleikist þeir, þær, þau bleikist
past
(þátíð)		 ég bleiktist við bleiktumst past
(þátíð)		 ég bleiktist við bleiktumst
þú bleiktist þið bleiktust þú bleiktist þið bleiktust
hann, hún, það bleiktist þeir, þær, þau bleiktust hann, hún, það bleiktist þeir, þær, þau bleiktust
imperative
(boðháttur)		 bleikst (þú) bleikist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bleikstu bleikisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bleiktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bleiktur bleikt bleikt bleiktir bleiktar bleikt
accusative
(þolfall)		 bleiktan bleikta bleikt bleikta bleiktar bleikt
dative
(þágufall)		 bleiktum bleiktri bleiktu bleiktum bleiktum bleiktum
genitive
(eignarfall)		 bleikts bleiktrar bleikts bleiktra bleiktra bleiktra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 bleikti bleikta bleikta bleiktu bleiktu bleiktu
accusative
(þolfall)		 bleikta bleiktu bleikta bleiktu bleiktu bleiktu
dative
(þágufall)		 bleikta bleiktu bleikta bleiktu bleiktu bleiktu
genitive
(eignarfall)		 bleikta bleiktu bleikta bleiktu bleiktu bleiktu

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.