draaien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch drâyen, from Old Dutch thrāien, from Proto-Germanic *þrēaną, from Proto-Indo-European *terh₁-.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdraːi̯ə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: draai‧en
  • Rhymes: -aːi̯ən

Verb

draaien

  1. to turn, to turn round
  2. to play (a record, CD, song etc.)
  3. to run or throw (a party)

Inflection

Inflection of draaien (weak)
infinitive draaien
past singular draaide
past participle gedraaid
infinitive draaien
gerund draaien n
present tense past tense
1st person singular draaidraaide
2nd person sing. (jij) draaitdraaide
2nd person sing. (u) draaitdraaide
2nd person sing. (gij) draaitdraaide
3rd person singular draaitdraaide
plural draaiendraaiden
subjunctive sing.1 draaiedraaide
subjunctive plur.1 draaiendraaiden
imperative sing. draai
imperative plur.1 draait
participles draaiendgedraaid
1) Archaic.

Derived terms

Descendants

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.