fissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of findō. Corresponds to Proto-Indo-European *bʰidtós.
Pronunciation
(Classical) IPA(key): /ˈfis.sus/, [ˈfɪs.sʊs]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | fissus | fissa | fissum | fissī | fissae | fissa | |
Genitive | fissī | fissae | fissī | fissōrum | fissārum | fissōrum | |
Dative | fissō | fissae | fissō | fissīs | fissīs | fissīs | |
Accusative | fissum | fissam | fissum | fissōs | fissās | fissa | |
Ablative | fissō | fissā | fissō | fissīs | fissīs | fissīs | |
Vocative | fisse | fissa | fissum | fissī | fissae | fissa |
References
- fissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fissus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- fissus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- fissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.