fitna

English

Etymology 1

Borrowed from Arabic فِتْنَة‎ (fitna, “sedition, strife”).

Noun

fitna (plural fitnas)

  1. (Islam) temptation
  2. strife; social unrest or civil war among Muslims (especially from the 7th to the 9th century)
References
  • OED 2006

Alternative forms

Contraction

fitna

  1. (rare) African American Vernacular form of fixing to: used to express a desire or future action.
    I'm fitna go to the store.

Anagrams

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfɪhtna/
  • Rhymes: -ɪhtna

Verb

fitna (weak verb, third-person singular past indicative fitnaði, supine fitnað)

  1. (intransitive) to become fat, to get fat
    Þú hefur fitnað yfir jólin.
    You've gotten fatter over Christmas.

Conjugation
fitna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fitna
supine
(sagnbót)		 fitnað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fitnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fitna við fitnum present
(nútíð)		 ég fitni við fitnum
þú fitnar þið fitnið þú fitnir þið fitnið
hann, hún, það fitnar þeir, þær, þau fitna hann, hún, það fitni þeir, þær, þau fitni
past
(þátíð)		 ég fitnaði við fitnuðum past
(þátíð)		 ég fitnaði við fitnuðum
þú fitnaðir þið fitnuðuð þú fitnaðir þið fitnuðuð
hann, hún, það fitnaði þeir, þær, þau fitnuðu hann, hún, það fitnaði þeir, þær, þau fitnuðu
imperative
(boðháttur)		 fitna (þú) fitnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fitnaðu fitniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.