fjarlægja

Icelandic

Etymology

From fjar- +‎ lægja.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfjar.laiːja/

Verb

fjarlægja (weak verb, third-person singular past indicative fjarlægði, supine fjarlægt)

  1. (transitive, with accusative) to remove, to take off, to strip

Conjugation
fjarlægja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fjarlægja
supine
(sagnbót)		 fjarlægt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fjarlægjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fjarlægi við fjarlægjum present
(nútíð)		 ég fjarlægi við fjarlægjum
þú fjarlægir þið fjarlægið þú fjarlægir þið fjarlægið
hann, hún, það fjarlægir þeir, þær, þau fjarlægja hann, hún, það fjarlægi þeir, þær, þau fjarlægi
past
(þátíð)		 ég fjarlægði við fjarlægðum past
(þátíð)		 ég fjarlægði við fjarlægðum
þú fjarlægðir þið fjarlægðuð þú fjarlægðir þið fjarlægðuð
hann, hún, það fjarlægði þeir, þær, þau fjarlægðu hann, hún, það fjarlægði þeir, þær, þau fjarlægðu
imperative
(boðháttur)		 fjarlæg (þú) fjarlægið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fjarlægðu fjarlægiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjarlægjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fjarlægjast
supine
(sagnbót)		 fjarlægst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fjarlægjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fjarlægist við fjarlægjumst present
(nútíð)		 ég fjarlægist við fjarlægjumst
þú fjarlægist þið fjarlægist þú fjarlægist þið fjarlægist
hann, hún, það fjarlægist þeir, þær, þau fjarlægjast hann, hún, það fjarlægist þeir, þær, þau fjarlægist
past
(þátíð)		 ég fjarlægðist við fjarlægðumst past
(þátíð)		 ég fjarlægðist við fjarlægðumst
þú fjarlægðist þið fjarlægðust þú fjarlægðist þið fjarlægðust
hann, hún, það fjarlægðist þeir, þær, þau fjarlægðust hann, hún, það fjarlægðist þeir, þær, þau fjarlægðust
imperative
(boðháttur)		 fjarlægst (þú) fjarlægist (þið)
Forms with appended personal pronoun
fjarlægstu fjarlægisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fjarlægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fjarlægður fjarlægð fjarlægt fjarlægðir fjarlægðar fjarlægð
accusative
(þolfall)		 fjarlægðan fjarlægða fjarlægt fjarlægða fjarlægðar fjarlægð
dative
(þágufall)		 fjarlægðum fjarlægðri fjarlægðu fjarlægðum fjarlægðum fjarlægðum
genitive
(eignarfall)		 fjarlægðs fjarlægðrar fjarlægðs fjarlægðra fjarlægðra fjarlægðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fjarlægði fjarlægða fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
accusative
(þolfall)		 fjarlægða fjarlægðu fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
dative
(þágufall)		 fjarlægða fjarlægðu fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
genitive
(eignarfall)		 fjarlægða fjarlægðu fjarlægða fjarlægðu fjarlægðu fjarlægðu
  • fjarlægð (“distance”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.