hnitan
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *hnītaną.
Conjugation
Conjugation of hnītan (strong class 1)
infinitive | hnītan | tō hnītenne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | hnīte | hnāt |
2nd-person singular | hnītest | hnite |
3rd-person singular | hnīteþ | hnāt |
plural | hnītaþ | hniton |
subjunctive | present | past |
singular | hnīte | hnite |
plural | hnīten | hniten |
imperative | ||
singular | hnīt | |
plural | hnītaþ | |
participle | present | past |
hnītende | (ġe)hniten |
Old Saxon
Etymology
From Proto-Germanic *hnītaną.
Conjugation
Conjugation of hnītan (strong class 1)
infinitive | hnītan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | hnītu | hnēt |
2nd person singular | hnītis | hniti |
3rd person singular | hnītid | hnēt |
plural | hnītad | hnitun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | hnīte | hniti |
2nd person singular | hnītes | hnitis |
3rd person singular | hnīte | hniti |
plural | hnīten | hnitin |
imperative | present | |
singular | hnīt | |
plural | hnītad | |
participle | present | past |
hnītandi | gihnitan, hnitan |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.