innheimta
Icelandic
Etymology
From inn- + heimta.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɪnːheim̥ta/
Verb
innheimta (weak verb, third-person singular past indicative innheimti, supine innheimt)
- to collect (taxes, fees, debt, etc.)
Conjugation
innheimta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að innheimta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
innheimt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
innheimtandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég innheimti | við innheimtum | present (nútíð) |
ég innheimti | við innheimtum |
| þú innheimtir | þið innheimtið | þú innheimtir | þið innheimtið | ||
| hann, hún, það innheimtir | þeir, þær, þau innheimta | hann, hún, það innheimti | þeir, þær, þau innheimti | ||
| past (þátíð) |
ég innheimti | við innheimtum | past (þátíð) |
ég innheimti | við innheimtum |
| þú innheimtir | þið innheimtuð | þú innheimtir | þið innheimtuð | ||
| hann, hún, það innheimti | þeir, þær, þau innheimtu | hann, hún, það innheimti | þeir, þær, þau innheimtu | ||
| imperative (boðháttur) |
innheimt (þú) | innheimtið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| innheimtu | innheimtiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
innheimtast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að innheimtast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
innheimst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
innheimtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég innheimtist | við innheimtumst | present (nútíð) |
ég innheimtist | við innheimtumst |
| þú innheimtist | þið innheimtist | þú innheimtist | þið innheimtist | ||
| hann, hún, það innheimtist | þeir, þær, þau innheimtast | hann, hún, það innheimtist | þeir, þær, þau innheimtist | ||
| past (þátíð) |
ég innheimtist | við innheimtumst | past (þátíð) |
ég innheimtist | við innheimtumst |
| þú innheimtist | þið innheimtust | þú innheimtist | þið innheimtust | ||
| hann, hún, það innheimtist | þeir, þær, þau innheimtust | hann, hún, það innheimtist | þeir, þær, þau innheimtust | ||
| imperative (boðháttur) |
innheimst (þú) | innheimtist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| innheimstu | innheimtisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
innheimtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
innheimtur | innheimt | innheimt | innheimtir | innheimtar | innheimt | |
| accusative (þolfall) |
innheimtan | innheimta | innheimt | innheimta | innheimtar | innheimt | |
| dative (þágufall) |
innheimtum | innheimtri | innheimtu | innheimtum | innheimtum | innheimtum | |
| genitive (eignarfall) |
innheimts | innheimtrar | innheimts | innheimtra | innheimtra | innheimtra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
innheimti | innheimta | innheimta | innheimtu | innheimtu | innheimtu | |
| accusative (þolfall) |
innheimta | innheimtu | innheimta | innheimtu | innheimtu | innheimtu | |
| dative (þágufall) |
innheimta | innheimtu | innheimta | innheimtu | innheimtu | innheimtu | |
| genitive (eignarfall) |
innheimta | innheimtu | innheimta | innheimtu | innheimtu | innheimtu | |
Noun
innheimta f (genitive singular innheimtu, nominative plural innheimtur)
- (debt/fee/tax) collection
Declension
declension of innheimta
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | innheimta | innheimtan | innheimtur | innheimturnar |
| accusative | innheimtu | innheimtuna | innheimtur | innheimturnar |
| dative | innheimtu | innheimtunni | innheimtum | innheimtunum |
| genitive | innheimtu | innheimtunnar | innheimta/innheimtna | innheimtanna/innheimtnanna |
Derived terms
- innheimtumaður
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.