irányár
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈiraːɲaːr]
- Hyphenation: irány‧ár
Noun
irányár (plural irányárak)
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | irányár | irányárak |
accusative | irányárat | irányárakat |
dative | irányárnak | irányáraknak |
instrumental | irányárral | irányárakkal |
causal-final | irányárért | irányárakért |
translative | irányárrá | irányárakká |
terminative | irányárig | irányárakig |
essive-formal | irányárként | irányárakként |
essive-modal | — | — |
inessive | irányárban | irányárakban |
superessive | irányáron | irányárakon |
adessive | irányárnál | irányáraknál |
illative | irányárba | irányárakba |
sublative | irányárra | irányárakra |
allative | irányárhoz | irányárakhoz |
elative | irányárból | irányárakból |
delative | irányárról | irányárakról |
ablative | irányártól | irányáraktól |
Possessive forms of irányár | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | irányáram | irányáraim |
2nd person sing. | irányárad | irányáraid |
3rd person sing. | irányára | irányárai |
1st person plural | irányárunk | irányáraink |
2nd person plural | irányáratok | irányáraitok |
3rd person plural | irányáruk | irányáraik |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.