jóna

See also: jona, Jona, Iona, and Jóna

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈjouːna/
    Rhymes: -ouːna
    Homophone: Jóna

Etymology 1

From jón (“ion”).

Verb

jóna (weak verb, third-person singular past indicative jónaði, supine jónað)

  1. to ionize
Conjugation
jóna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að jóna
supine
(sagnbót)		 jónað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 jónandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég jóna við jónum present
(nútíð)		 ég jóni við jónum
þú jónar þið jónið þú jónir þið jónið
hann, hún, það jónar þeir, þær, þau jóna hann, hún, það jóni þeir, þær, þau jóni
past
(þátíð)		 ég jónaði við jónuðum past
(þátíð)		 ég jónaði við jónuðum
þú jónaðir þið jónuðuð þú jónaðir þið jónuðuð
hann, hún, það jónaði þeir, þær, þau jónuðu hann, hún, það jónaði þeir, þær, þau jónuðu
imperative
(boðháttur)		 jóna (þú) jónið (þið)
Forms with appended personal pronoun
jónaðu jóniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
jónast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að jónast
supine
(sagnbót)		 jónast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 jónandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég jónast við jónumst present
(nútíð)		 ég jónist við jónumst
þú jónast þið jónist þú jónist þið jónist
hann, hún, það jónast þeir, þær, þau jónast hann, hún, það jónist þeir, þær, þau jónist
past
(þátíð)		 ég jónaðist við jónuðumst past
(þátíð)		 ég jónaðist við jónuðumst
þú jónaðist þið jónuðust þú jónaðist þið jónuðust
hann, hún, það jónaðist þeir, þær, þau jónuðust hann, hún, það jónaðist þeir, þær, þau jónuðust
imperative
(boðháttur)		 jónast (þú) jónist (þið)
Forms with appended personal pronoun
jónastu jónisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
jónaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 jónaður jónuð jónað jónaðir jónaðar jónuð
accusative
(þolfall)		 jónaðan jónaða jónað jónaða jónaðar jónuð
dative
(þágufall)		 jónuðum jónaðri jónuðu jónuðum jónuðum jónuðum
genitive
(eignarfall)		 jónaðs jónaðrar jónaðs jónaðra jónaðra jónaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 jónaði jónaða jónaða jónuðu jónuðu jónuðu
accusative
(þolfall)		 jónaða jónuðu jónaða jónuðu jónuðu jónuðu
dative
(þágufall)		 jónaða jónuðu jónaða jónuðu jónuðu jónuðu
genitive
(eignarfall)		 jónaða jónuðu jónaða jónuðu jónuðu jónuðu

Noun

jóna f (genitive singular jónu, nominative plural jónur)

  1. (slang) joint (marijuana cigarette)
Declension
declension of jóna
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative jóna jónan jónur jónurnar
accusative jónu jónuna jónur jónurnar
dative jónu jónunni jónum jónunum
genitive jónu jónunnar jóna jónanna
Synonyms
  • (joint): marijúanavindlingur

Etymology 3

See jón.

Noun

jóna f

  1. indefinite genitive plural of jón
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.