kæfa

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈcʰaiːva/
    Rhymes: -aiːva

Etymology 1

From Old Norse kœfa, whence also Faroese køva, Norwegian Nynorsk kjøve. Compare the Icelandic form kvæfa, Norwegian kvæve, Icelandic kvefja, obsolete Icelandic kvefja, Norwegian kveve, Swedish kväva (older form kvävja).

Verb

kæfa (weak verb, third-person singular past indicative kæfði, supine kæft)

  1. (transitive, governs the accusative) to smother, suffocate
Conjugation
kæfa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kæfa
supine
(sagnbót)		 kæft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kæfandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kæfi við kæfum present
(nútíð)		 ég kæfi við kæfum
þú kæfir þið kæfið þú kæfir þið kæfið
hann, hún, það kæfir þeir, þær, þau kæfa hann, hún, það kæfi þeir, þær, þau kæfi
past
(þátíð)		 ég kæfði við kæfðum past
(þátíð)		 ég kæfði við kæfðum
þú kæfðir þið kæfðuð þú kæfðir þið kæfðuð
hann, hún, það kæfði þeir, þær, þau kæfðu hann, hún, það kæfði þeir, þær, þau kæfðu
imperative
(boðháttur)		 kæf (þú) kæfið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kæfðu kæfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kæfast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kæfast
supine
(sagnbót)		 kæfst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kæfandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kæfist við kæfumst present
(nútíð)		 ég kæfist við kæfumst
þú kæfist þið kæfist þú kæfist þið kæfist
hann, hún, það kæfist þeir, þær, þau kæfast hann, hún, það kæfist þeir, þær, þau kæfist
past
(þátíð)		 ég kæfðist við kæfðumst past
(þátíð)		 ég kæfðist við kæfðumst
þú kæfðist þið kæfðust þú kæfðist þið kæfðust
hann, hún, það kæfðist þeir, þær, þau kæfðust hann, hún, það kæfðist þeir, þær, þau kæfðust
imperative
(boðháttur)		 kæfst (þú) kæfist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kæfstu kæfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kæfður kæfð kæft kæfðir kæfðar kæfð
accusative
(þolfall)		 kæfðan kæfða kæft kæfða kæfðar kæfð
dative
(þágufall)		 kæfðum kæfðri kæfðu kæfðum kæfðum kæfðum
genitive
(eignarfall)		 kæfðs kæfðrar kæfðs kæfðra kæfðra kæfðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kæfði kæfða kæfða kæfðu kæfðu kæfðu
accusative
(þolfall)		 kæfða kæfðu kæfða kæfðu kæfðu kæfðu
dative
(þágufall)		 kæfða kæfðu kæfða kæfðu kæfðu kæfðu
genitive
(eignarfall)		 kæfða kæfðu kæfða kæfðu kæfðu kæfðu

Etymology 2

From Old Norse kœfa, ultimately from the same root as in Etymology 1 above.

Noun

kæfa f (genitive singular kæfu, no plural)

  1. pâté
Declension
declension of kæfa
f-w1 singular
indefinite definite
nominative kæfa kæfan
accusative kæfu kæfuna
dative kæfu kæfunni
genitive kæfu kæfunnar
Derived terms
  • belgjakæfa
  • bylkæfa
  • fannkæfa
  • gæsalifrarkæfa
  • hrognakæfa
  • hrossakæfa
  • kindakæfa
  • kjötkæfa
  • kæfubelgur
  • kæfubiða
  • kæfubiti
  • kæfufoss
  • kæfukind
  • kæfurok
  • kæfusneið
  • kæfutilbúningur
  • lagkæfa
  • laxakæfa
  • lifrarkæfa
  • ljóskæfa
  • moldarkæfa
  • sjókæfa
  • snjókæfa
  • soðkæfa
  • stykkjakæfa
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.