kokka

See also: kok-ka

Finnish

Pronunciation
  • Hyphenation: kok‧ka
  • Rhymes: -okːɑ
  • IPA(key): /ˈkokːɑ/, [ˈko̞kːɑ]

Noun

kokka

  1. bow (of a boat)

Declension
Inflection of kokka (Kotus type 10/koira, kk-k gradation)
nominative kokka kokat
genitive kokan kokkien
partitive kokkaa kokkia
illative kokkaan kokkiin
singular plural
nominative kokka kokat
accusative nom. kokka kokat
gen. kokan
genitive kokan kokkien
kokkainrare
partitive kokkaa kokkia
inessive kokassa kokissa
elative kokasta kokista
illative kokkaan kokkiin
adessive kokalla kokilla
ablative kokalta kokilta
allative kokalle kokille
essive kokkana kokkina
translative kokaksi kokiksi
instructive — kokin
abessive kokatta kokitta
comitative — kokkineen

Synonyms

Antonyms

Anagrams

Icelandic

Etymology

From Old Norse *koka, from late Proto-Germanic *kukōną (or through a Middle Low German intermediate), either from *kukaz (“cook”) from Latin coquus, or borrowed from Vulgar Latin *coco, cocere, from Latin coquō, coquere.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰɔhka/
    Rhymes: -ɔhka

Verb

kokka (weak verb, third-person singular past indicative kokkaði, supine kokkað)

  1. to cook

Conjugation
kokka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kokka
supine
(sagnbót)		 kokkað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kokkandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kokka við kokkum present
(nútíð)		 ég kokki við kokkum
þú kokkar þið kokkið þú kokkir þið kokkið
hann, hún, það kokkar þeir, þær, þau kokka hann, hún, það kokki þeir, þær, þau kokki
past
(þátíð)		 ég kokkaði við kokkuðum past
(þátíð)		 ég kokkaði við kokkuðum
þú kokkaðir þið kokkuðuð þú kokkaðir þið kokkuðuð
hann, hún, það kokkaði þeir, þær, þau kokkuðu hann, hún, það kokkaði þeir, þær, þau kokkuðu
imperative
(boðháttur)		 kokka (þú) kokkið (þið)
Forms with appended personal pronoun
kokkaðu kokkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kokkast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að kokkast
supine
(sagnbót)		 kokkast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 kokkandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég kokkast við kokkumst present
(nútíð)		 ég kokkist við kokkumst
þú kokkast þið kokkist þú kokkist þið kokkist
hann, hún, það kokkast þeir, þær, þau kokkast hann, hún, það kokkist þeir, þær, þau kokkist
past
(þátíð)		 ég kokkaðist við kokkuðumst past
(þátíð)		 ég kokkaðist við kokkuðumst
þú kokkaðist þið kokkuðust þú kokkaðist þið kokkuðust
hann, hún, það kokkaðist þeir, þær, þau kokkuðust hann, hún, það kokkaðist þeir, þær, þau kokkuðust
imperative
(boðháttur)		 kokkast (þú) kokkist (þið)
Forms with appended personal pronoun
kokkastu kokkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
kokkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kokkaður kokkuð kokkað kokkaðir kokkaðar kokkuð
accusative
(þolfall)		 kokkaðan kokkaða kokkað kokkaða kokkaðar kokkuð
dative
(þágufall)		 kokkuðum kokkaðri kokkuðu kokkuðum kokkuðum kokkuðum
genitive
(eignarfall)		 kokkaðs kokkaðrar kokkaðs kokkaðra kokkaðra kokkaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 kokkaði kokkaða kokkaða kokkuðu kokkuðu kokkuðu
accusative
(þolfall)		 kokkaða kokkuðu kokkaða kokkuðu kokkuðu kokkuðu
dative
(þágufall)		 kokkaða kokkuðu kokkaða kokkuðu kokkuðu kokkuðu
genitive
(eignarfall)		 kokkaða kokkuðu kokkaða kokkuðu kokkuðu kokkuðu

Synonyms

Noun

kokka

  1. indefinite accusative plural of kokkur
  2. indefinite genitive plural of kokkur

Japanese

Romanization

kokka

  1. Rōmaji transcription of こっか

Maltese
Kokka

Etymology

Probably from Sicilian cucca.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔkːɐ/

Noun

kokka f (plural kokok), (Alternative plural: kokkiet)

  1. owl
  • kokk (collective plural)

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

kokka m or f

  1. definite feminine singular of kokke

Norwegian Nynorsk

Noun

kokka f

  1. definite singular of kokke
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.