kortsluiten

Dutch

Etymology

From kort + sluiten.

Pronunciation

  • (file)

Verb

kortsluiten

  1. to communicate directly, to make arrangements
  2. to short circuit

Inflection

Inflection of kortsluiten (strong class 2, separable)
infinitive kortsluiten
past singular sloot kort
past participle kortgesloten
infinitive kortsluiten
gerund kortsluiten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular sluit kortsloot kortkortsluitkortsloot
2nd person sing. (jij) sluit kortsloot kortkortsluitkortsloot
2nd person sing. (u) sluit kortsloot kortkortsluitkortsloot
2nd person sing. (gij) sluit kortsloot kortkortsluitkortsloot
3rd person singular sluit kortsloot kortkortsluitkortsloot
plural sluiten kortsloten kortkortsluitenkortsloten
subjunctive sing.1 sluite kortslote kortkortsluitekortslote
subjunctive plur.1 sluiten kortsloten kortkortsluitenkortsloten
imperative sing. sluit kort
imperative plur.1 sluit kort
participles kortsluitendkortgesloten
1) Archaic.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.