leyna

Icelandic

Etymology

From Old Norse leyna, from Proto-Germanic *laugnijaną, whence also German leugnen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈleiːna/
    Rhymes: -eiːna

Verb

leyna (weak verb, third-person singular past indicative leyndi, supine leynt)

  1. (transitive or ditransitive, governs the dative, or accusative and dative) to hide, conceal (something [dat.] from someone [acc.])

Conjugation
leyna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að leyna
supine
(sagnbót)		 leynt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 leynandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég leyni við leynum present
(nútíð)		 ég leyni við leynum
þú leynir þið leynið þú leynir þið leynið
hann, hún, það leynir þeir, þær, þau leyna hann, hún, það leyni þeir, þær, þau leyni
past
(þátíð)		 ég leyndi við leyndum past
(þátíð)		 ég leyndi við leyndum
þú leyndir þið leynduð þú leyndir þið leynduð
hann, hún, það leyndi þeir, þær, þau leyndu hann, hún, það leyndi þeir, þær, þau leyndu
imperative
(boðháttur)		 leyn (þú) leynið (þið)
Forms with appended personal pronoun
leyndu leyniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
leynast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að leynast
supine
(sagnbót)		 leynst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 leynandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég leynist við leynumst present
(nútíð)		 ég leynist við leynumst
þú leynist þið leynist þú leynist þið leynist
hann, hún, það leynist þeir, þær, þau leynast hann, hún, það leynist þeir, þær, þau leynist
past
(þátíð)		 ég leyndist við leyndumst past
(þátíð)		 ég leyndist við leyndumst
þú leyndist þið leyndust þú leyndist þið leyndust
hann, hún, það leyndist þeir, þær, þau leyndust hann, hún, það leyndist þeir, þær, þau leyndust
imperative
(boðháttur)		 leynst (þú) leynist (þið)
Forms with appended personal pronoun
leynstu leynisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
leyndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 leyndur leynd leynt leyndir leyndar leynd
accusative
(þolfall)		 leyndan leynda leynt leynda leyndar leynd
dative
(þágufall)		 leyndum leyndri leyndu leyndum leyndum leyndum
genitive
(eignarfall)		 leynds leyndrar leynds leyndra leyndra leyndra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 leyndi leynda leynda leyndu leyndu leyndu
accusative
(þolfall)		 leynda leyndu leynda leyndu leyndu leyndu
dative
(þágufall)		 leynda leyndu leynda leyndu leyndu leyndu
genitive
(eignarfall)		 leynda leyndu leynda leyndu leyndu leyndu

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.