liggja

See also: líggja

Faroese

Etymology

From Old Norse liggja, from Proto-Germanic *ligjaną, from Proto-Indo-European *legʰ-.

Verb

liggja (third person singular past indicative lá, third person plural past indicative lógu, supine ligið)

  1. to lie (on a bed etc.)

Conjugation
   Conjugation of liggja
v
infinitive liggja
present participle liggjandi
past participle a26 ligin
supine ligið
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present liggi liggur liggur liggja
past lá lást lá lógu
imperative – tú – tit
present — ligg! — liggið!

Icelandic

Etymology

From Old Norse liggja, from Proto-Germanic *ligjaną, from Proto-Indo-European *legʰ-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈlɪcːa/
    Rhymes: -ɪcːa

Verb

liggja (strong verb, third-person singular past indicative lá, third-person plural past indicative lágu, supine legið)

  1. to lie (on a bed etc.)
  2. to be located, to lie
  3. to lead (e.g. of a road)

Conjugation
liggja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að liggja
supine
(sagnbót)		 legið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 liggjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég ligg við liggjum present
(nútíð)		 ég liggi við liggjum
þú liggur þið liggið þú liggir þið liggið
hann, hún, það liggur þeir, þær, þau liggja hann, hún, það liggi þeir, þær, þau liggi
past
(þátíð)		 ég lá við lágum past
(þátíð)		 ég lægi við lægjum
þú lást þið láguð þú lægir þið lægjuð
hann, hún, það lá þeir, þær, þau lágu hann, hún, það lægi þeir, þær, þau lægju
imperative
(boðháttur)		 ligg (þú) liggið (þið)
Forms with appended personal pronoun
liggðu liggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
leginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 leginn legin legið legnir legnar legin
accusative
(þolfall)		 leginn legna legið legna legnar legin
dative
(þágufall)		 legnum leginni legnu legnum legnum legnum
genitive
(eignarfall)		 legins leginnar legins leginna leginna leginna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 legni legna legna legnu legnu legnu
accusative
(þolfall)		 legna legnu legna legnu legnu legnu
dative
(þágufall)		 legna legnu legna legnu legnu legnu
genitive
(eignarfall)		 legna legnu legna legnu legnu legnu

Derived terms
Derived terms

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse liggja, from Proto-Germanic *ligjaną, from Proto-Indo-European *legʰ-. Akin to English lie.

Pronunciation
  • IPA(key): /²lɪjːɑ/

Verb

liggja (present tense ligg, past tense låg, past participle lege, passive infinitive liggjast, present participle liggjande, imperative ligg)

  1. to lie (to be in a horizontal position.)
    Kvifor ligg du her?
    Why are you lying here?
  2. to lie (location), be located
    Kvar ligg kjøpesenteret?
    Where is the shopping centre located?

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *ligjaną, from Proto-Indo-European *legʰ-. Compare Old English liċġan, Old Saxon liggian, Old Frisian lidzia, Old High German liggen, Gothic 𐌻𐌹𐌲𐌰𐌽 (ligan).

Verb

liggja

  1. to lie (on a bed etc.)

Conjugation
Conjugation of liggja — active (strong class 5 j-present)
infinitive liggja
present participle liggjandi
past participle leginn
indicative present past
1st-person singular ligg lá
2nd-person singular liggr látt
3rd-person singular liggr lá
1st-person plural liggjum lágum
2nd-person plural liggið láguð
3rd-person plural liggja lágu
subjunctive present past
1st-person singular liggja læga
2nd-person singular liggir lægir
3rd-person singular liggi lægi
1st-person plural liggim lægim
2nd-person plural liggið lægið
3rd-person plural liggi lægi
imperative present
2nd-person singular ligg
1st-person plural liggjum
2nd-person plural liggið
Conjugation of liggja — mediopassive (strong class 5 j-present)
infinitive liggjask
present participle liggjandisk
past participle legizk
indicative present past
1st-person singular liggjumk lágumk
2nd-person singular liggsk lázk
3rd-person singular liggsk lásk
1st-person plural liggjumsk lágumsk
2nd-person plural liggizk láguzk
3rd-person plural liggjask lágusk
subjunctive present past
1st-person singular liggjumk lægumk
2nd-person singular liggisk lægisk
3rd-person singular liggisk lægisk
1st-person plural liggimsk lægimsk
2nd-person plural liggizk lægizk
3rd-person plural liggisk lægisk
imperative present
2nd-person singular liggsk
1st-person plural liggjumsk
2nd-person plural liggizk

Descendants

References
  • liggja in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.