manuatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ma.nuˈaː.tus/, [ma.nʊˈaː.tʊs]
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | manuātus | manuāta | manuātum | manuātī | manuātae | manuāta | |
Genitive | manuātī | manuātae | manuātī | manuātōrum | manuātārum | manuātōrum | |
Dative | manuātō | manuātae | manuātō | manuātīs | manuātīs | manuātīs | |
Accusative | manuātum | manuātam | manuātum | manuātōs | manuātās | manuāta | |
Ablative | manuātō | manuātā | manuātō | manuātīs | manuātīs | manuātīs | |
Vocative | manuāte | manuāta | manuātum | manuātī | manuātae | manuāta |
Derived terms
- manātus (New Latin)
Etymology 2
Perfect passive participle of manuor.
Participle
manuātus m (feminine manuāta, neuter manuātum); first/second declension
- stolen, having been stolen
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | manuātus | manuāta | manuātum | manuātī | manuātae | manuāta | |
Genitive | manuātī | manuātae | manuātī | manuātōrum | manuātārum | manuātōrum | |
Dative | manuātō | manuātae | manuātō | manuātīs | manuātīs | manuātīs | |
Accusative | manuātum | manuātam | manuātum | manuātōs | manuātās | manuāta | |
Ablative | manuātō | manuātā | manuātō | manuātīs | manuātīs | manuātīs | |
Vocative | manuāte | manuāta | manuātum | manuātī | manuātae | manuāta |
References
- manuatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.